Απαντώντας σε χθεσινές δηλώσεις του κ.Μ.Πατσιαντά, ο κ.Απόστολος Παπατόλιας έκανε την ακόλουθη δήλωση: Προκαλεί αισθήματα λύπης η σπασμωδική και επιθετική αντίδραση του Μαργαρίτη Πατσιαντά απέναντι στην εξαγγελία της συνένωσης των παρατάξεών μας για την συγκρότηση μιας νέας δημοτικής συμμαχίας ευθύνης για στον τόπο μας. Προδίδει άραγε τον πανικό του απέναντι στη δυναμική που αναπτύσσει η πρωτοβουλία μας στην κοινωνία; Ή μήπως απλώς εκφράζει τη δυσαρέσκειά του γιατί αλλάζει πια το πολιτικό τοπίο και θα συρθεί εκών άκων να τοποθετηθεί με σοβαρότητα για το τι πρέπει να γίνει στο Δήμο;
Όποια κι αν είναι τα κίνητρά του, ο κ. Πατσιαντάς είναι αλήθεια ότι βρίσκεται σε δυσχερή θέση. Αναγκάζεται πλέον να εγκαταλείψει τη ρουτίνα του εύκολου αντιμνημονιακού λόγου και να μιλήσει συγκεκριμένα για τα προβλήματα του τόπου. Τόσο για τα πολιτικά όσο και τα αναπτυξιακά.
Δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο ότι στις ανακοινώσεις του επανέρχεται συχνά η λέξη «συσπείρωση». Είναι πια κοινό μυστικό στο Βόλο ότι η υποψηφιότητα Πατσιαντά αδυνατεί να συσπειρώσει τον κοινωνικό χώρο του κόμματός του που στρέφεται πια συνειδητά σε άλλες λύσεις. Λίγο ο χλιαρός αυτοδιοικητικός του λόγος, λίγο η ασφυκτική του κηδεμονία από τις ακραίες τάσεις του Αριστερού Ρεύματος με τις ασύντακτες ανακοινώσεις, λίγο η παροιμιώδης έπαρσή του ότι θα εκλεγεί σίγουρα Δήμαρχος – κάτι που έχει μάλιστα αποτελέσει αντικείμενο σκωπτικού σχολιασμού – και η συσπείρωση εξανεμίζεται όσο κι αν την επαναλαμβάνει στις ομιλίες του…
Φαντάζει δε γραφικό να απευθύνει ο ίδιος χαρακτηρισμούς περί «αμετροέπειας» και «αναξιοπιστίας». Για την αμετροέπεια αρκεί να θυμίσω ότι αυτός ήταν το 2010 που διατυμπάνιζε προς πάσα κατεύθυνση τη βεβαιότητά του ότι θα εκλεγεί Δήμαρχος, υποτιμώντας τους πάντες και τα πάντα, εισπράττοντας στη συνέχεια τη γνωστή απάντηση της βολιώτικης κοινωνίας… Και τότε «ζούσε το μύθο του» όπως και σήμερα. Και τότε υπερτιμούσε απολίτικα και αλαζονικά τον εαυτό του, όπως και σήμερα υποτιμά μυωπικά το γεγονός ότι οι αντιδημοκρατικές δυνάμεις σηκώνουν κεφάλι.
Όσον αφορά δε τα περί «αναξιοπιστίας» δικαιούμαστε να τον ρωτήσουμε: Ποια αξιοπιστία έχετε εσείς κ. Πατσιαντά όταν παραιτείστε αιφνιδιαστικά από σύμβουλος επειδή σας έκοψαν από βουλευτή και μετά επανέρχεστε ατάραχος χωρίς να έχετε δώσει καμία εξήγηση για το τι άλλαξε στο μεταξύ; Ποια είναι η αξιοπιστία σας όταν άλλα λέτε στο Εργατικό Κέντρο για το συνδικαλιστικό κίνημα και άλλα σας υπαγορεύουν οι σύντροφοί σας του Αριστερού Ρεύματος; Όταν αποτελείτε μοναδική περίπτωση «προοδευτικού» ανθρώπου στον κόσμο που λέτε όχι σε πεζοδρομήσεις για μικροπολιτικούς λόγους; Όταν σας ρωτάνε για νέες επενδύσεις και απαντάτε ότι ο Δήμος μπορεί να ιδρύσει δικές του βιομηχανίες; Όταν σας ρωτάνε που θα βρείτε πόρους και απαντάτε με «δυναμικό μέτωπο κατά του Καλλικράτη»; Έτσι θα συσπειρώσετε τους φυλλοροούντες συντρόφους σας;
Και εν πάση περιπτώσει, κ Πατσιαντά προσωπικά είχα το ηθικό και πολιτικό ανάστημα να αρνηθώ οποιαδήποτε εκλογική συνεργασία με τον κ. Μπέο όταν μου πρότεινε να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιό μου. Όπως και στο παρελθόν βεβαίως είχα αρνηθεί να συνδράμω κάποιους άλλους σε εσωκομματικές εκλογές, παρότι μου είχε ζητηθεί… Εσείς διαθέτετε σήμερα το αντίστοιχο πολιτικό θάρρος να παραδεχθείτε ότι ο αντιδημοκρατικές δυνάμεις φουσκώνουν επικίνδυνα και ότι πρέπει να συνεργαστούμε για να μην πάρουν κεφάλι;
Το κάλεσμα της συνεργασίας δεν απευθύνεται βεβαίως μόνο στον επικεφαλής των «Δρόμων Συνεργασίας». Απευθύνεται σε όλες τις ζωντανές και δημιουργικές δυνάμεις του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς που δεν μπορεί να ανεχθεί την επέλαση του «μαύρου» και αναζητά κοινή ελπιδοφόρα διέξοδο για την τοπική κοινωνία. Μια διέξοδο στην οποία δεν μπορούμε παρά να συναντηθούμε, παρά τις όποιες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου