Ο Γιάννης Μπουτάρης κλείνει και τον κύκλο της «Πρωτοβουλίας των 5 Δημάρχων»

του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη*

Με την απόφαση του Γιάννη Μπουτάρη να μη διεκδικήσει για τρίτη θητεία τον Δήμο Θεσσαλονίκης δεν κλείνει μόνο ο δικός του συναρπαστικός κύκλος στην τοπική αυτοδιοίκηση. Κλείνει και ο κύκλος της  «Πρωτοβουλίας των 5 Δημάρχων», αφού έχει προηγηθεί και η απόφαση του Γιώργου Καμίνη.  Είναι οι δύο από τους πέντε δημάρχους  που επανεκλέχθηκαν το 2014 και συνέχισαν τη θητεία τους και στην τρέχουσα δημοτική περίοδο.

Η «Πρωτοβουλία των 5 Δημάρχων» δεν ξεπήδησε από θεωρητικές αναζητήσεις. Βγήκε, αντίθετα, μέσα από την πολύτιμη εμπειρία της καθημερινής διοίκησης, τη σκληρή δοκιμασία της εφαρμοσμένης πολιτικής, τη μάχη για το νοικοκύρεμα των οικονομικών, τη σύγκρουση με τις διαχρονικές παθογένειες του θεσμού, την αναμέτρηση με την παρακμή και την οδυνηρή πραγματικότητα της κρίσης.

Η «Πρωτοβουλία των 5» είπε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, χωρίς περιστροφές, στρογγυλέματα και μισόλογα. Με την πεποίθηση ότι αυτός είναι και ο μόνος δρόμος για να αναζωογονηθεί η τοπική αυτοδιοίκηση. Ο μόνος δρόμος για να αποτελέσει ο θεσμός παράγοντα ανάταξης της χαμένης εμπιστοσύνης των πολιτών προς την πολιτική και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Αλλά και «εργαλείο» ενότητας και συνοχής των τοπικών κοινωνιών.

Επιλογή Ευθύνης: «Λάδια πολλά κι από τηγανίτα τίποτα…»

Σχόλιο για τον ισολογισμό 2017 και τον προϋπολογισμό 2019 του Δήμου Βόλου

Σχολιάζοντας τα στοιχεία του ισολογισμού του 2017 του Δήμου Βόλου,  αλλά και του προϋπολογισμού του 2019, που εγκρίθηκαν χθες από τη δημοτική πλειοψηφία, η παράταξη «ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΥΘΥΝΗΣ-ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ», σε ανακοίνωσή της, αναφέρει τα εξής:

«Όταν έρχεται η ώρα να παρουσιαστεί στο Δημοτικό Συμβούλιο ο ισολογισμός της προηγούμενης χρονιάς, αλλά και ο προϋπολογισμός της επόμενης, τότε η θηριώδης δημοτική προπαγάνδα και τα δημοτικά τρολ αναγκάζονται να παραχωρήσουν τη θέση τους στην ωμή,  αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.

Θα περιοριστούμε, ενδεικτικά, σε λίγα μόνο, αλλά άκρως αποκαλυπτικά, στοιχεία:

Δήλωση Νατάσας Οικονόμου για τις δημοτικές εκλογές στον Βόλο και τις διαδικασίες που ακολούθησε το ΚΙΝΑΛ

Η ανακοίνωση από το ΚΙΝΑΛ τοπικά της στήριξης του Απ. Παπαδούλη ως υποψηφίου δημάρχου Βόλου προκάλεσε, όπως είναι λογικό, ποικίλα σχόλια και πυροδότησε διάφορες αντιδράσεις. Στο πλαίσιο αυτό, πολλά λέγονται, άλλα υπονοούνται, ανακρίβειες παρουσιάζονται ως γεγονότα. Επιθυμούμε, λοιπόν, στο μερίδιο που μας αφορά, να διασαφηνίσουμε κάποια ζητήματα:

Για όσους παρακολουθούν τα δημοτικά πράγματα, αυτά τα τέσσερα και πλέον χρόνια, η «Επιλογή Ευθύνης» έχει δώσει και δίνει καθημερινά έναν συνεχή και συνεπή αγώνα, από τη θέση που την έταξαν οι συμπολίτες μας, με στόχο να κλείσει η πιο μελανή σελίδα στην αυτοδιοικητική ιστορία της πόλης, το μαύρο που εκφράζει η δημοτική αρχή. Γιατί έχουμε πλήρη συνείδηση ότι ο Βόλος αποτελεί μία αρνητική ιδιαιτερότητα σε όλη την Ελλάδα. Η δημοτική αρχή, λειτουργώντας με όρους ποδοσφαίρου και νύχτας, έχει οδηγήσει τον Δήμο σε διάλυση, έχει αντικαταστήσει την παραγωγή έργου με εικονική πραγματικότητα, έχει μετατρέψει σε βόρβορο τον δημόσιο βίο, προωθεί τον εκμαυλισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Επιλογή Ευθύνης: «Έχει βαλτώσει (και) η μεταστέγαση της Πυροσβεστικής»

«Ένα ακόμη ζωτικό θέμα της πόλης έχει βαλτώσει στα σχεδόν πέντε χρόνια της δημοτικής αρχής Μπέου», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η παράταξη «ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΥΘΥΝΗΣ-ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ», αναφερόμενη στο θέμα της (μη) μεταστέγασης της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Βόλου.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Σύμφωνα με στοιχεία που είδαν προχθές το φως της δημοσιότητας, καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης έως το 2016 -η κατάσταση σίγουρα δεν άλλαξε και τα επόμενα δύο χρόνια- δεν διατέθηκε για την Πυροσβεστική Υπηρεσία ούτε ένα ευρώ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι δεν έχει μπει ούτε ένα καρφί για την ανέγερση των νέων  κτηριακών εγκαταστάσεων της Πυροσβεστικής στο ακίνητο που της παραχώρησε, το 2012, ο Δήμος Βόλου, επί δημαρχίας Σκοτινιώτη. Το «ανεξήγητο» είναι η αδιαφορία και η εκκωφαντική σιωπή της δημοτικής αρχής Μπέου κοντά πέντε χρόνια τώρα. Η οποία, χαμένη στην εικονική της πραγματικότητα, έχει πάρει διαζύγιο από τα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες της πόλης.