του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη
Την 1η Μαρτίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε στην Αθήνα την
πρότασή της για τους πέντε στόχους πολιτικής του επόμενου ΕΣΠΑ 2021-2027.
Στον Βόλο, ωστόσο, βρισκόμαστε
μια φάση πίσω: Αντί, δηλαδή, να έχουμε κλείσει τους «λογαριασμούς» μας με
την τρέχουσα προγραμματική περίοδο και να σχεδιάζουμε την επόμενη, βρισκόμαστε
ακόμη στη φάση δημοπράτησης έργων που θα έπρεπε είτε να έχουν ολοκληρωθεί, είτε
να βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο, όπως η αποχέτευση Νέας Αγχιάλου, το
Δημοτικό Θέατρο και συνολικά τα έργα του σχεδίου βιώσιμης αστικής ανάπτυξης που
είχαμε προετοιμάσει ως δημοτική αρχή. Ακόμη πιο προβληματική είναι η κατάσταση
με τις εμβληματικές επιλογές της πόλης που είχαμε δρομολογήσει, οι οποίες θα
ενίσχυαν καθοριστικά το brand name του Βόλου. Το Μουσείο της Αργούς μόλις προεκλογικά
ανασύρθηκε, αφού πρώτα απαξιώθηκε και αφού χάθηκε η ευκαιρία να ενταχθεί στο
τρέχον ΕΣΠΑ. Το Μουσειακό Ίδρυμα Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο εγκαταλείφθηκε. Το Αρχαίο
Θέατρο Μικροθηβών δεν υπάρχει καν στο λεξιλόγιο, ούτε και ως μακρινή διεκδίκηση.
Όσο για τα μεγάλα έργα υποδομής, όπως ο περιφερειακός, ο χρόνος έχει σταματήσει στο 2014.
