«Περί πολιτικού κόστους στις δημοτικές υποθέσεις….»

Του Νικολάου Μόσχου, Αντιδημάρχου Βόλου

Ας ξεκινήσουμε πρώτα απ’ όλα με μερικές παραδοχές. Πρώτη παραδοχή: Το να λες  πράγματα «αρεστά» στον κόσμο, στους πολίτες, στους εν δυνάμει ψηφοφόρους, ήταν ένας από τους παράγοντες που οδήγησε τη χώρα στην κατάσταση που βιώνει τα τελευταία  χρόνια.  Το αποκαλούμενο «πολιτικό κόστος»  οδηγούσε το πολιτικό προσωπικό  να παραβλέπει το δημόσιο συμφέρον ή να μην αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και δράσεις  που είχε ανάγκη η χώρα ή εν προκειμένω η πόλη, με απώτερο φυσικά σκοπό,  να διατηρείται επί μακρόν στην εξουσία. Είναι προφανές, ότι η τέχνη της πολιτικής ασκείται στην Ελλάδα από την πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού με λάθος τρόπο.  Η ιδεολογία που πάντοτε υπερίσχυε ήταν εκείνη του συντηρητισμού και της προάσπισης συντεχνιακών συμφερόντων

Ανιστόρητο και επικίνδυνο το πισωγύρισμα στην Αυτοδιοίκηση

Άρθρο του Ηλ.Ξηρακιά, Αντιδημάρχου Βόλου

Η μεταρρύθμιση που επιχειρήθηκε το 2010, με το λεγόμενο Σχέδιο «Καλλικράτης», ήταν ένα σημαντικό βήμα μπροστά για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), αφού καθιέρωσε τα δύο επίπεδα και την ανασυγκρότηση των μικρών και αδύναμων Δήμων και Κοινοτήτων, που αποτελούσε πάγιο αίτημά τους τα τελευταία 35 χρόνια. Δύο διακριτά επίπεδα ΟΤΑ, με πιο ισχυρούς και αποτελεσματικούς Δήμους για τη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων και αιρετές Περιφέρειες με έμφαση στον προγραμματισμό και τις υπερτοπικές υποθέσεις. Το κεντρικό πολιτικό σύστημα, που για πολλές 10ετίες λειτουργούσε και αναπαραγόταν σε βάρος των τοπικών κοινωνιών με εργαλεία τον συγκεντρωτισμό, τον κρατικό-κομματικό έλεγχο, τη χειραγώγηση και τις πελατειακές σχέσεις, αιφνιδιάστηκε από την προωθημένη μεταρρυθμιστική πρόταση και κατάφερε ήδη τα πρώτα «πλήγματα» στο αρχικό Σχέδιο.