«Γερμανό δεν πείραξα, Γερμανός δεν με πείραξε». Κάπως έτσι τη
βγάλανε καθαρή τα πέντε αυτά χρόνια κάποιοι «μεγαλόσχημοι» εδώ στον Βόλο.
Προσποιούνταν πως δεν έβλεπαν τη «σκοτεινή πλευρά της Σελήνης». Μερικοί
μάλιστα, διαποτισμένοι από μια μνησίκακη και συμπλεγματική θεώρηση, ίσως και να
υπομειδιούσαν με αυτά που τραβούσαν όσοι «πείραζαν Γερμανό». Υπάρχουν βέβαια
και χειρότερα: η ντροπιαστική συνθηκολόγηση άλλων, η συναλλαγή, η «παράγκα». Το
άλλοθι γνωστό: Και ο Μουσολίνι μπορεί να ήταν φασίστας, τα τρένα όμως έφταναν
στην ώρα τους (έστω και αν δεν έφταναν)…
Τώρα που γυρίζει ο άνεμος, όλο και περισσότεροι έχουν αρχίσει να
«μαζεύουν καλούμπα». Ας είναι. Καλώς τους κι ας άργησαν. Κανένας δεν
περισσεύει. Γιατί ο αγώνας είναι δύσκολος. Γιατί αντίπαλος δεν είναι το
«τέρας», αλλά οι «αξίες» που επέβαλε και δυναστεύουν την τοπική κοινωνία.
