Λίγες μόλις ώρες μετά τη νότα αισιοδοξίας που ήλθε από τις Βρυξέλλες, ακολούθησε η δύσκολη προσγείωση στη Ρίγα. Όλα δείχνουν πως έχουν γίνει μεν κάποια βήματα στη διαπραγμάτευση, ωστόσο η απόσταση παραμένει ακόμη μεγάλη και ο κίνδυνος να πέσει η χώρα στα βράχια κάθε άλλο παρά εξέλιπε. Φαίνεται, πάντως, ότι είμαστε κάπως πιο κοντά σε μια ενδιάμεση συμφωνία, που θα μας δώσει την ευκαιρία να ανασάνουμε. Με τα πιο δύσκολα, να μεταφέρονται στη μεγάλη συμφωνία του Ιουνίου –αν φυσικά τελικά υπάρξει. Τα όποια βήματα έγιναν, σίγουρα δεν θα γίνονταν αν δεν είχαν αρχίσει να διαλύονται, μία-μία, οι ψευδαισθήσεις που έχουν παγιδεύσει μέχρι τώρα την κυβέρνηση. Ψευδαίσθηση πρώτη: ότι μπορείς να είσαι κυβέρνηση χωρίς ουσιαστικά να ασκείς διακυβέρνηση. Προγράμματα «Θεσσαλονίκης», και μάλιστα πολύ καλύτερα, μπορεί εύκολα κανείς να εκπονήσει. Όταν όμως έρχεται η ώρα να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις και βρίσκεις άδεια τα ταμεία, καταλαβαίνεις πόσο εκτός τόπου και χρόνου ήσουν όταν, με απίστευτη ευκολία, μιλούσες απαξιωτικά για «λογιστές» και «διαχειριστές».
