"Ο «Καλλικράτης» και οι επίδοξοι “διαμελιστές” του ενιαίου Δήμου", του Φώτη Λαμπρινίδη, Αντιδημάρχου Βόλου

Πώς τα φέρνει η ζωή!... Φθινόπωρο του 2010 -για όσους θυμούνται- στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου των πρώτων “Καλλικρατικών” εκλογών και λίγους μήνες μόλις μετά το πρώτο, το “βαρύ” μνημόνιο, κάποιοι με συμβολική συγκέντρωση πάνω στη γέφυρα του Κραυσίδωνα, γιόρταζαν την επανένωση της πόλης.​Από τότε “κύλησε πολύ νερό στ΄αυλάκι”, όχι μόνο του Κραυσίδωνα αλλά και στα“επιχειρήματα” ορισμένων. Ο “Καλλικράτης” μετατράπηκε ανιστόρητα σε μακρύ χέρι των μνημονίων. Η μεταρρύθμιση της Αυτοδιοίκησης, “οι μεγάλοι και ισχυροί Δήμοι”, από διαχρονική διεκδίκηση του κινήματος της Αυτοδιοίκησης, βαφτίστηκε επιλογή της Τρόικα. Και φυσικά, για όλα αυτά έπρεπε να ανακαλυφθούν σχέδια, υπηρέτες, εχθροί, εδώ στο Βόλο και σε όλη την Ελλάδα, σε μια προσπάθεια χοντροκομμένης κομματικοποίησης των εκλογών και εν τέλει του ίδιου του θεσμού. Η προσπάθεια προφανής, να αποκτήσουν κάποιοι διχαστικό κομματικό λόγο για να συσπειρώσουν στη βάση ενός ψεύτικουδιλήμματα.

​Όμως, ας πάμε στην ουσία και να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Ο“Καλλικράτης” υπήρξε αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη θεσμική μεταρρύθμιση και ως τέτοια σε τρία χρόνια εφαρμογής έδειξε και θα δείχνει σαφέστερα στο μέλλον τα όρια, τις δυνατότητες, τα προβλήματα και τις αναγκαίες αλλαγές. Ωστόσο, ενίσχυσε το ρόλο της αυτοδιοίκησης στο συνολικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Έφερε σημαντικές καινοτομίες  στα θέματα της χρηστής διοίκησης και της διαφάνειας, γεγονός που επέτρεψε να αντιμετωπιστούν στη ρίζα τους φαινόμενα κακοδιαχείρισης, διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων. Το μεγάλο πρόβλημα του “Καλλικράτη” ήταν αλλού: Η καθυστερημένη εφαρμογή του, τουλάχιστον μία δεκαετία, και η εν τέλει εφαρμογή του σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης και ουσιαστικής χρεοκοπίας της χώρας. Αξίζει όμωςνα σκεφτούμε εμείς αλλά και οι “οραματιστές” του επανασχεδιασμού των ορίων του την προ “Καλλικράτη” κατάσταση: ένα χαρακτηριστικό στοιχείο σύμφωνα με τα στοιχεία της κεντρικής ένωσης Δήμων ήταν το γεγονός ότι το 80% και πάνω των Καποδιστριακών Δήμων  λειτουργούσαν χωρίς συγκροτημένη Τεχνική Υπηρεσία, αλλά και χωρίς την αντίστοιχη Οικονομική Υπηρεσία! Ήταν κυριολεκτικά, το πάρτι των πολλών μικρών Δημάρχων, των αναθέσεων, των εργολαβιών και των πάσης φύσεως μελετητών. Να σκεφτούμε και κάτι ακόμα: Ποιος Δήμος εκείνης της εποχής, για παράδειγμα η Ιωλκός, η Αρτέμιδα, η Αισωνία θα προσέφερε τις πιο στοιχειώδεις υπηρεσίες στους πολίτες του με τα σημερινά δεδομένα, για να μην ανοίξουμε τη συζήτηση περί όποιου, αυτοδύναμου αναπτυξιακού σχεδιασμού, ο οποίος θα ανήκε στη σφαίρα της φαντασίας. Οι επίδοξοι“διαμελιστές” του ενιαίου Δήμου μας πρέπει με ευθύνη και ευθύτητα να τοποθετηθούν στο θέμα  αυτό.

​Βεβαίως και απαιτείται να πρωτοστατήσουμε σε αναγκαίες αλλαγές του θεσμικού  πλαισίου οι οποίες να δυναμώνουν την ενδοδημοτική αποκέντρωση, την υποστήριξη της αντιπροσωπευτικότητας, και το ξεπέρασμα των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων. Όμως χρειάζεται ν΄ απαντήσουν όλοι και στα μείζονα που καθιέρωσε ο “Καλλικράτης”. Να καταργηθεί η Αιρετή Περιφέρεια; Να καταργηθούν οι προβλέψεις ελέγχου και διαφάνειας; Τα όργανα διαβούλευσης και συμμετοχής των πολιτών; Οι συνέργειες και οι οικονομίες κλίμακας που επέφερε ό Νόμος; Αλήθεια που θέλουν να επιστρέψουμε όσοι ορέγονται ότι “ο Καλλικράτης δεν είναι μόνον ο γεωγραφικός επανασχεδιασμός  των ορίων του Δήμου Βόλου και του κάθε Δήμου” σύμφωνα με τα λεγόμενά τους; Ιδιαίτερα εδώ στο Βόλο υπήρξε μία εξαιρετική περίπτωση συγκρότησης ενός νέου Δήμου εκ βάθρων και αυτό έγινε με επιτυχία. Έγινε “εν θερμώ”, χωρίς να στερηθούν οι πολίτες ούτε μία μέρα τις βασικές δημοτικές υπηρεσίες. Δώσαμε τη μάχη αυτή καθημερινά με σχέδιο, παρόντες και με υψηλό σθένος μέσα στις γνωστές αντίξοες συνθήκες για να στήσουμε ένα σύγχρονο Δήμο σε γερά θεμέλια και με υγιή προοπτική. Η προσπάθεια αυτή σύντομα θα κριθεί από τους πολίτες. Οφείλουμε όμως να είμαστε σαφείς: Ορισμένοι ανοίγουν θέματα μιας αντζέντας από το παρελθόν. Οι λόγοι είναι φανεροί: Μια αμφίβολη προσπάθεια επιβολής κομματικού λόγου. Αυτή όμως η μυωπική τακτική ανοίγει το δρόμο και στις δυνάμεις του παρελθόντος.