Π. Σκοτινιώτης: Δεν υπάρχει χωροταξικό πλαίσιο για εγκατάσταση πλωτού σταθμού LNG στον Παγασητικό

Όσο διευρύνονται οι αντιδράσεις των κατοίκων τόσο και εντείνεται, από ένα πολυπλόκαμο σύστημα, η «επαγγελματική» επιχείρηση εθισμού της τοπικής κοινωνίας στην ιδέα ότι σε μια μεγάλη θαλάσσια περιοχή 55 περίπου στρεμμάτων στον Παγασητικό κόλπο, στην ευρύτερη περιοχή του μείζονος Βόλου, θα εγκατασταθεί uπεράκτιος πλωτός τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Δεν άργησε, έτσι, να αρχίσει το γνωστό παραμύθιασμα: για τα μεγαλεία που θα ζήσουμε, αφού ο Βόλος θα εξελιχθεί σε ενεργειακό κόμβο με ζηλευτή θέση στον διεθνή ενεργειακό χάρτη• για τα κρουαζιερόπλοια με LNG που θα συνωστίζονται στο λιμάνι της πόλης μας, με συνέπεια ο τουρισμός να γνωρίσει μεγάλες πιένες• αλλά και για το φτηνότερο ηλεκτρικό ρεύμα που θα απολαμβάνουμε εμείς οι Βολιώτες σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες. Από κοντά, και το εμπόριο ελπίδας, γνωρίζοντας ότι απευθύνονται σε μια πόλη όπου η ανεργία θερίζει. Άλλοι πολύ αρμοδιότεροι εμού, όπως η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, έχουν τεκμηριώσει τους σοβαρούς κινδύνους για το περιβάλλον και την ασφάλεια από τη λειτουργία ενός σταθμού εκφόρτωσης, αποθήκευσης και επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου σε μια περίκλειστη θάλασσα, πλησίον οικισμών. Προσωπικά έχω τοποθετηθεί διεξοδικά με άρθρο μου ήδη από τις 8 Μαρτίου. Θα επιμείνω σε ένα κομβικό, κατά τη γνώμη μου, ζήτημα: στο ότι, δηλαδή, δεν υπάρχει στη χώρα μας ρυθμιστικό πλαίσιο που να επιτρέπει τη χωροθέτηση της συγκεκριμένης εγκατάστασης — συνεπώς δεν υπάρχει σύννομος τρόπος για να εξασφαλίσει αδειοδότηση. Διευκρινίζω: Με το Ν. 4546/2018 η Ελλάδα ενσωμάτωσε στην εθνική νομοθεσία την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «περί θεσπίσεως πλαισίου για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό». Τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια αποτελούν απαραίτητα εργαλεία για την ορθολογική οργάνωση των χρήσεων στον θαλάσσιο χώρο, καθώς και για τη διαχείριση του παράκτιου χώρου, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ ξηράς και θάλασσας. Η Οδηγία ορίζει ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ θα έπρεπε να έχουν θεσπίσει θαλάσσια χωροταξικά σχέδια το αργότερο έως την 31η Μαρτίου 2021. Η Ελλάδα όχι μόνον δεν είναι μεταξύ των χωρών της ΕΕ που τήρησαν την προθεσμία αυτή, αλλά και είναι πολύ μακριά από την επίτευξη του στόχου. Με δεδομένο, όμως, ότι το θεσμικό πλαίσιο για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό αποτελεί νόμο του κράτους έστω κι αν δεν έχουν ακόμη εκπονηθεί τα προβλεπόμενα χωροταξικά σχέδια, δεν μπορεί, με βάση και την πάγια νομολογία του ΣτΕ, να προχωρήσει η χωροθέτηση του πλωτού σταθμού. Πολύ περισσότερο που ούτε στο Χωροταξικό Πλαίσιο της Περιφέρειας Θεσσαλίας ούτε σε κάποιο ρυθμιστικό ή χωροταξικό ή άλλο αντίστοιχο προγραμματικό σχέδιο υπάρχει πρόβλεψη για ανάπτυξη της συγκεκριμένης δραστηριότητας στον Παγασητικό κόλπο, και μάλιστα στην ευρύτερη περιοχή του Βόλου. Η νομολογία του ΣτΕ είναι σαφής: δεν επιτρέπεται η έκδοση πράξεων με τις οποίες εγκρίνονται περιβαλλοντικοί όροι, χωρίς η καταρχήν εγκατάσταση του έργου ή της δραστηριότητας σε ορισμένη θέση να συνιστά υλοποίηση ήδη εγκεκριμένου σχεδίου, ώστε να διασφαλίζεται η συνταγματική επιταγή της βιώσιμης ανάπτυξης και της αειφορίας. Αλίμονο αν ο καθένας μπορούσε να στήνει μια τέτοια πλωτή εγκατάσταση όπου τον βολεύει και να μετακινεί τη θέση της λίγο πιο εδώ ή λίγο πιο εκεί λες και είναι playmobil. Κατά συνέπεια, χωρίς την ύπαρξη ρυθμιστικού πλαισίου, οι όποιες διοικητικές πράξεις, όπως η τυχόν υπογραφή Κοινής Υπουργικής Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, θα είναι στον αέρα. Εκτός, λοιπόν, από τις κλιμακούμενες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις, είναι αναγκαία —προκειμένου να αποτραπούν διοικητικές αυθαιρεσίες— και η εκ του σύνεγγυς νομική παρακολούθηση του θέματος, η οποία θα έχει μακρύ και δύσκολο δρόμο να διανύσει, που σίγουρα δεν εξαντλείται στο μείζον ζήτημα της έλλειψης χωροταξικού πλαισίου. Είμαι βέβαιος πως το σοβαρό αυτό έργο θα το επωμιστεί επιτυχώς, με τη στήριξη και όλων των επιστημονικών φορέων, πρωτίστως ο Δικηγορικός Σύλλογος Βόλου με τον πρόεδρό του Χρ. Στρατηγόπουλο, συνεχίζοντας μια παράδοση πολλών δεκαετιών. Πριν από 55 χρόνια, ο Δικηγορικός Σύλλογος Βόλου, με πρόεδρο τον αείμνηστο Χρυσόστομο Μαργάρη, ανέλαβε να εξαντλήσει κάθε νομική δυνατότητα αντίδρασης, προκειμένου να αποτραπεί η επικίνδυνη επιβάρυνση του Παγασητικού από τα λύματα του εργοστασίου αχυροκυτταρίνης της Λάρισας, που κατέληγαν στον κόλπο μέσω της σήραγγας της Κάρλας — τότε βεβαίως είχε στον πλευρό του τους δήμους Βόλου και Νέας Ιωνίας …

Π. Σκοτινιώτης: Χωρίς την υπεράσπιση του δημοκρατικού πλαισίου, η προσφυγική μνήμη ακρωτηριάζεται

Σχόλιο για τη σημερινή ανακοίνωση των προσφυγικών πολιτιστικών συλλόγων της πόλης μας σε σχέση με το θέμα της συναυλίας της Εστουδιαντίνας: «Έχοντας ―με τις κατά καιρούς ιδιότητές μου, αλλά kai πέραν αυτών, ως πολίτης― μακρά και εξαιρετικά γόνιμη συνεργασία με τους τοπικούς προσφυγικούς συλλόγους, αισθάνομαι ότι δικαιούμαι να σχολιάσω τη σημερινή ανακοίνωση των διοικήσεών τους, χωρίς —πιστεύω— τον κίνδυνο να μου αποδοθεί η μομφή του «όψιμου υποστηρικτή της προσφυγικής μνήμης». Με όλη, λοιπόν, τη μεγάλη εκτίμηση για τη διαχρονική δράση των συλλόγων αυτών, θεωρώ ότι η συγκεκριμένη ανακοίνωση αφήνει πικρή γεύση. Όχι μόνο γιατί οι διοικήσεις τους υποβαθμίζουν ένα μείζον θέμα δημοκρατίας σε ζήτημα «αντιπαράθεσης μεταξύ του κυρίου Ανδρέα Κατσιγιάννη και του Δήμου Βόλου», στην οποία, όπως υποστηρίζουν, επέλεξαν να μη «συρθούν». Αλλά, ακόμη περισσότερο, γιατί εμμέσως πλην σαφώς εμπλέκονται στο πραγματικό πρόβλημα που έχει τεθεί, τασσόμενες με το μέρος του «θύτη». Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες αυτές τις μέρες απέφυγαν ―και το αποφεύγουν και στην ανακοίνωσή τους― να διατυπώσουν έστω και μια ήπια διαφωνία για την «εντολή από ψηλά» να εκτοπιστεί από το φυσικό της χώρο —αν όχι από την πόλη μας— η συναυλία της Εστουδιαντίνας, στην οποία μάλιστα και οι ίδιοι ήταν συνδιοργανωτές. Οι διοικήσεις των προσφυγικών συλλόγων είμαι βέβαιος πως αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι το πρόβλημα που προέκυψε δεν είναι ανάμεσα στους όψιμους και στους διαχρονικούς υποστηρικτές της προσφυγικής μνήμης, αλλά ανάμεσα σε αυτούς αντιδρούν και σε αυτούς που σιωπούν —ή και στηρίζουν— αυτό που συμβαίνει στην πόλη μας εδώ και πάνω από οκτώ χρόνια: δηλαδή, πως όποιος και ό,τι δεν υποτάσσεσαι στο τοξικό δημαρχιακό καθεστώς, πρέπει να συνθλιβεί. Μακριά από μένα οι υποδείξεις. Πιστεύω, όμως, ότι στην υπεράσπιση του δημοκρατικού πλαισίου, η θέση των προσφυγικών συλλόγων είναι στην πρώτη γραμμή. Διότι αναπόσπαστο στοιχείο της προσφυγικής μνήμης είναι και οι δημοκρατικοί αγώνες του προσφυγικού κόσμου ήδη από τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής του στην πόλη μας, ακόμη και σε εποχές που αυτό συνεπαγόταν ανείπωτες θυσίες. Αν αυτό το στοιχείο αποκοπεί, η ιστορική μνήμη ακρωτηριάζεται».

Π. Σκοτινιώτης: Ας συνεχίσει ο Μπέος να κυλιέται μόνος του στη λάσπη

Επί οκτώ χρόνια με “φοβερίζει” ότι θα με αφήσει “να αναπαύομαι πολιτικά εν ειρήνη”. Και επί οκτώ χρόνια δεν περνάει μέρα που να μη με πιάσει στο βδελυρό του στόμα. “Των αχρείων”, όμως, “ο ψόγος έπαινος εστί, ο δε έπαινος ψόγος”. Στον τελευταίο από τους συνήθεις παραληρηματικούς και ρυπαρούς μονολόγους του προσπάθησε, για μία ακόμη φορά, να θολώσει τα νερά. Η τακτική γνωστή: τσουβαλιάζουμε όλες τις προηγούμενες δημοτικές αρχές, ώστε να μείνει στον ανυποψίαστο πολίτη η εντύπωση ότι η ευθύνη επικεντρώνεται στην τελευταία — είναι εξάλλου και κάποια κομπρεμί που δεν πρέπει να χαλάσουν. Επειδή όμως το ψέμα έχει «κοντά ποδάρια» και τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν, να του υπενθυμίσουμε τα επίσημα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία του ισολογισμού 2014, ο οποίος «έκλεισε» τη θητεία της δικής μας δημοτικής αρχής, Τα στοιχεία αυτά εγκρίθηκαν από την παρούσα δημοτική αρχή, δηλαδή από τον ίδιο και τους συνεργάτες του, χωρίς την παραμικρή παρατήρηση – σημείωση – επιφύλαξη εκ μέρους τους. Τα επίσημα στοιχεία, λοιπόν, αποδεικνύουν πως παρά τη δραματική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης κατά τουλάχιστον 62% στη διάρκεια της θητείας μας• παρά τη μεγάλη οικονομική στενότητα των συμπολιτών μας στα ζοφερά εκείνα χρόνια των μνημονίων• και παρά τα ταμειακά ελλείμματα των πρώην Δήμων Βόλου, Αγριάς και Αισωνίας, το διάστημα από 1.1.2011 έως και 31.8.2014, η δημοτική μας αρχή όχι μόνο δεν επιβάρυνε ούτε κατ’ ελάχιστο τον Δήμο, αλλά μέσα σε τριάμισι όλα κι όλα χρόνια μείωσε δραστικά το υφιστάμενο χρέος — με τους συντηρητικότερους υπολογισμούς, κατά 18 εκατ. ευρώ. Ενδεικτικά, το διάστημα αυτό, εξοφλήσαμε: - 12,1 εκατ. ευρώ (-67%) βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις, από τις οποίες 8,6 εκατ. ευρώ (-77%) προς προμηθευτές, - 2,2 εκατ. ευρώ (-21%) τοκοχρεολύσια των δανείων των πρώην Δήμων, - 1,5 εκατ. ευρώ υποχρεώσεις των πρώην δημοτικών επιχειρήσεων προς ασφαλιστικά ταμεία, - 1,2 εκατ. ευρώ τοκοχρεολύσια των δανείων των πρώην δημοτικών επιχειρήσεων, στα οποία οι πρώην Δήμοι ήταν εγγυητές. Επίσης: - δεν δημιουργήσαμε καμία νέα δανειακή υποχρέωση στο Δήμο και δεν κάναμε καμία δέσμευση ακινήτου – αντίθετα προχωρήσαμε σε σημαντικές διανοίξεις, όπως της οδού Αλαμάνας (από Ιερολοχιτών έως Δημητσάνας), της οδού Αμυρά (μεταξύ Μαλτέζου και Σταυρίδη) στη Νέα Αγχίαλο κ.λπ. - και εν τέλει παραδώσαμε ταμείο 6.776.621,78 ευρώ. Αψευδής απόδειξη, άλλωστε, η οικονομική άνεση που είχε να οργανώσει πανάκριβες φιέστες και να γεμίσει την πόλη με λαμπιόνια πριν καλά-καλά προλάβει να ενημερωθεί κατά πού πέφτει το Δημαρχείο. Και όλα αυτά, σε μία εποχή όπου υπήρχαν πάμπολλοι δήμοι, οι οποίοι δεν μπορούσαν καν να συντάξουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Ας συνεχίσει, λοιπόν, να κυλιέται μόνος του στη λάσπη. Εξάλλου είναι το μόνο που ξέρει.

«Ασύμμετρη απειλή» για τον Βόλο

                                                                                                           του Πάνου Τρ. Σκοτινιώτη

Εδώ και μερικές ημέρες, ως γνωστόν,  η  Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) χορήγησε στην εταιρεία «Mediterranean Gas A.E.» Άδεια Ανεξαρτήτου Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΑΣΦΑ). Η ειρωνεία είναι ότι το έργο φέρει τον διακριτικό τίτλο «ΑΡΓΩ FSRU», ίσως για να μας θυμίζει  ότι θα βρίσκεται ―αν είναι δυνατόν― αντίκρυ του «Μουσείου της Αργούς»!  

Τι αφορά το συγκεκριμένο ΑΣΦΑ; Αφορά: α/ την κατασκευή υπεράκτιου πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), ο οποίος περιλαμβάνει πλωτή μονάδα αποθήκευσης και αεριοποίησης (FSRU) και  πλωτό αγκυροβόλιο πολλαπλών σημείων πρόσδεσης, και β/ την κατασκευή υποθαλάσσιου και χερσαίου αγωγού φυσικού αερίου για τη διοχέτευση του φυσικού αερίου στο Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου (ΕΣΦΑ), μέσω νέου μετρητικού σταθμού.

Πού θα γίνει η εγκατάσταση; Το FSRU θα είναι μόνιμα αγκυροβολημένο σε σταθερό σημείο, πάνω σε πλωτή εξέδρα, στην είσοδο του λιμένος  του Βόλου, σε απόσταση μόλις  340 μέτρων περίπου από την ακτή «Πευκάκια» και από τον ευρισκόμενο σε Ζώνη Α΄ απόλυτης προστασίας αρχαιολογικό χώρο της Δημητριάδας. Η πλωτή εξέδρα, με τα συμπαρομαρτούντα, θα δεσμεύσει μία μεγάλη θαλάσσια περιοχή περίπου 55 στρεμμάτων (365 μέτρων μήκους επί 150 μέτρων πλάτους). Ο υποθαλάσσιος αγωγός που θα συνδέει τη μονάδα FSRU με τον μετρητικό σταθμό θα έχει μήκος περίπου 340 μέτρων από την πλωτή προβλήτα∙ ο χερσαίος αγωγός, στη συνέχεια,  θα έχει μήκος περίπου 5,1 χιλιομέτρων και θα καταλήγει στη ΒΙΠΕ Βόλου, όπου θα δημιουργηθεί υποσταθμός που θα διανέμει το φυσικό αέριο σε άλλες περιοχές της χώρας.

Συμπέρασμα: Δεν μπορεί να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η μεγάλη  πλωτή εξέδρα FSRU που θα τοποθετηθεί  μία «ανάσα» από την πόλη, οι τέσσερις δεξαμενές αποθήκευσης που προβλέπονται, τα πλοία  μεταφοράς LNG, οι εκφορτώσεις και τα άλλα συνοδά έργα, εγκαταστάσεις και δραστηριότητες συνιστούν ιδιαίτερα εκτεταμένη επέμβαση∙ με αναπόφευκτη συνέπεια, την αλλοίωση της φυσιογνωμίας της περιοχής, την επιβάρυνση του ευαίσθητου οικοσυστήματος του Παγασητικού και, φυσικά, το ενδεχόμενο να τεθούν μείζονα θέματα δημόσιας ασφάλειας, όπως δυστυχώς έχει δείξει η διεθνής εμπειρία. Παραδόξως, η ΡΑΕ έκρινε ότι, «βάσει των στοιχείων που τέθηκαν υπόψη της, δεν ενέχονται σοβαροί περιβαλλοντικοί κίνδυνοι από τη δραστηριότητα».  Βεβαίως η ΡΑΕ δεν έχει την ειδική αρμοδιότητα να προβεί σε συνολικό, πολύπλευρο, έλεγχο των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου — ο συστηματικός έλεγχος των περιβαλλοντικών επιπτώσεων διενεργείται σε επόμενο στάδιο. Η ΡΑΕ ωστόσο, κατά τη λήψη της απόφασής της, υποχρεούται να λάβει υπόψη την προστασία του περιβάλλοντος, τόσο με βάση τα προσκομισθέντα στοιχεία ―τα οποία μάλιστα δεν αναφέρονται καν στο σώμα της απόφασης― όσο και στηριζόμενη στις γενικές επιστημονικές παραδοχές και στην πλούσια εμπειρία που διαθέτει. Αξίζει να σημειωθεί ότι για το ΑΣΦΑ Αλεξανδρούπολης, που έχει πολύ μικρότερα περιβαλλοντικά προβλήματα, ο φορέας του έργου υπέβαλε στη ΡΑΕ εκτενή «Προκαταρκτική Εκτίμηση Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων», στην οποία αναλυόταν η επίδραση του προτεινόμενου ΑΣΦΑ στη δημόσια ασφάλεια, τη θαλάσσια κυκλοφορία, την αισθητική κ.λπ. και προσδιορίζονταν συγκεκριμένα μέτρα για την αποφυγή ή τη μείωση των συνεπειών στους περιβαλλοντικούς πόρους.[1] Είναι ερευνητέο αν ανάλογη μελέτη κατατέθηκε και στην προκειμένη περίπτωση. Σύμφωνα πάντως με την κείμενη νομοθεσία, κατά των αποφάσεων της ΡΑΕ χωρεί αίτηση αναθεώρησης, η οποία ασκείται εντός τριάντα (30) ημερών από τη δημοσίευση ή την κοινοποίηση της απόφασης (η απόφαση αναρτήθηκε στη «Διαύγεια» στις 2.3.2022).

Βεβαίως, μέχρι να  λάβει ο φορέας του έργου άδεια λειτουργίας, υπάρχει ακόμη μακρύς δρόμος, αφού οι προβλεπόμενες διοικητικές διαδικασίες αδειοδότησης είναι δαιδαλώδεις. Κομβικό ζήτημα αποτελεί το αν μπορεί να γίνει χωροθέτηση της εγκατάστασης. Με το Ν. 4546/2018 η Ελλάδα ενσωμάτωσε στην εθνική νομοθεσία την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «περί θεσπίσεως πλαισίου για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό».  Η Οδηγία  ορίζει ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ θα έπρεπε να έχουν θεσπίσει θαλάσσια χωροταξικά σχέδια το αργότερο έως την 31^η Μαρτίου 2021. Η Ελλάδα όχι μόνον είναι  μεταξύ των χωρών της ΕΕ που δεν τήρησαν την προθεσμία αυτή, αλλά και υπολείπεται κατά πολύ της επίτευξης του στόχου. Με δεδομένο, όμως, ότι το θεσμικό πλαίσιο για τον  θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό αποτελεί νόμο του κράτους, έστω κι αν δεν έχουν ακόμη εκπονηθεί τα προβλεπόμενα χωροταξικά σχέδια, και ότι ούτε το Χωροταξικό Πλαίσιο της Περιφέρειας Θεσσαλίας ούτε κάποιο ρυθμιστικό ή χωροταξικό ή άλλο αντίστοιχο προγραμματικό σχέδιο προβλέπει ότι η περιοχή του λιμένος του Βόλου προορίζεται για την ανάπτυξη της συγκεκριμένης δραστηριότητας, θεωρούμε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η χωροθέτηση του πλωτού σταθμού FSRU και το όλο επιχειρηματικό σχέδιο. Και τούτο γιατί, κατά πάγια νομολογία του ΣτΕ, δεν επιτρέπεται η έκδοση πράξεων με τις οποίες εγκρίνονται περιβαλλοντικοί όροι, χωρίς  η καταρχήν εγκατάσταση του έργου ή της δραστηριότητας σε ορισμένη θέση να συνιστά υλοποίηση ήδη εγκεκριμένου σχεδίου, ώστε να διασφαλίζεται η συνταγματική επιταγή της βιώσιμης ανάπτυξης και της αειφορίας. Αλίμονο αν ο καθένας μπορούσε να στήσει την όποια εγκατάσταση όπου τον βολεύει, χωρίς ρυθμιστικό πλαίσιο  και χωρίς ενημέρωση και διαβούλευση με την τοπική κοινωνία.  Σημειωτέον ότι ένα από τα κρίσιμα θέματα που καλούνται να επιλύσουν τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια είναι η  αποτελεσματική διαχείριση της αλληλεπίδρασης μεταξύ θαλάσσιου και παράκτιου χώρου, θέμα κορυφαίας σημασίας για την περίπτωση του Βόλου.  Ο φορέας του έργου είναι πάντως υποχρεωμένος να προχωρήσει στην εκπόνηση Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, ώστε να εξεταστεί το αν μπορεί, υπό τις υφιστάμενες συνθήκες, να διασφαλιστεί η προστασία του φυσικού, οικιστικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Η συγκεκριμένη πλωτή εγκατάσταση, εξάλλου, υπάγεται στην κατηγορία της Οδηγίας Seveso ΙΙΙ, γεγονός που συνεπάγεται την υποχρέωση επιβολής αυστηρών όρων για να περιοριστεί ο κίνδυνος ατυχημάτων.

Πέραν αυτών, για τη σύννομη λειτουργία ενός πλωτού σταθμού FSRU η ελληνική νομοθεσία προβλέπει σειρά αδειών, εγκρίσεων και γνωμοδοτήσεων των αρμόδιων Αρχών (όπως, Κοινή Υπουργική Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, Απόφαση παραχώρησης του δικαιώματος χρήσης του αιγιαλού, Απόφαση παραχώρησης του δικαιώματος χρήσης θαλασσίου χώρου και πυθμένα, Πράξη εγκατάστασης και διαδρομής του χερσαίου αγωγού φυσικού αερίου υψηλής πίεσης κ.α.), με πρώτη χρονικά, σύμφωνα με τον Ν. 3028/2002, την απαιτούμενη Έγκριση του υπουργού Πολιτισμού,  ύστερα από γνώμη του αρμόδιου Αρχαιολογικού Συμβουλίου.   Εξάλλου, επειδή με το άρθρο 267 παρ. 1 του Ν. 4555/2018 οι πλωτοί σταθμοί FSRU χαρακτηρίστηκαν ως πλωτά ναυπηγήματα, θα πρέπει να ακολουθηθούν και όλες οι διαδικασίες  που προβλέπει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο για τα πλωτά ναυπηγήματα.[2]

Τα όσα, κατά συνέπεια,  διατείνεται ο φορέας του έργου, ότι δηλαδή η εμπορική λειτουργία του σταθμού θα ξεκινήσει το τρίτο τρίμηνο του 2023, φαίνεται πως απέχουν από την πραγματικότητα. Αυτό, όμως, κάθε άλλο παρά θα πρέπει να οδηγήσει σε εφησυχασμό. Επείγει, αντιθέτως, να ενημερωθεί υπεύθυνα η τοπική κοινωνία και να εκφραστεί πριν είναι αργά. Ούτως ή άλλως, η όποια ανάλυση κόστους - οφέλους  για την τοπική κοινωνία και οικονομία δεν μπορεί, παρά να προτάσσει την πολλαπλή ―ακόμη και οικονομική, ιδίως για τον τουρισμό― απειλή  που συνεπάγεται για την πόλη  η εγκατάσταση αυτή. Με ενδιαφέρον, πάντως, αναμένεται  η ολοκληρωμένη τοποθέτηση των επιστημονικών φορέων, οι οποίοι επανειλημμένως έχουν αποδείξει την ευαισθησία και την υπευθυνότητά τους.

ΥΓ. Τα όσα ισχύουν για την εγκατάσταση πλωτού σταθμού FSRU στην είσοδο του λιμανιού ισχύουν, mutatis mutandis, και για το ενδεχόμενο ο φορέας του έργου να κάνει ελιγμό και να μετατοπίσει την εγκατάσταση κοντά σε άλλη παράκτια περιοχή του μείζονος Βόλου. 

---

[1] Βλ. Το Βήμα, 17.8.2011, https://www.tovima.gr/2011/08/17/finance/i-aleksandroypoli-apokta-stathmo-ygropoiimenoy-fysikoy-aerioy/.

[2] Βλ. σχετικά, Βασιλική Τσίμπου, «Το νομικό και θεσμικό πλαίσιο του FSRU, καθώς και εμπορικές πτυχές για στρατηγική ανάπτυξη», Διπλωματική μεταπτυχιακή εργασία στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς, Πειραιάς 2018, file:///C:/Users/User/Desktop/%CE%9D%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%9F%20%CE%A0%CE%9B%CE%91%CE%99%CE%A3%CE%99%CE%9F.pdf.

Τα «παντελονιάσματα» Μπέου και Ν.Δ.

                του Πάνου Τρ. Σκοτινιώτη* 

Η επίσκεψη του αντιπροέδρου τη Ν.Δ.  Ά. Γεωργιάδη στον Βόλο, στις 7 Φεβρουαρίου, φαίνεται πως έφερε και την  «επισημοποίηση» της πολιτικής σχέσης της Ν.Δ. με τον Α. Μπέο. Η «αλλαγή δακτυλιδιών» έγινε με εκατέρωθεν «παντελονάτες» φιλοφρονήσεις, ενώπιον των εκατοντάδων προσκεκλημένων. Η «κρυφή» σχέση τους, πάντως, κρατάει πολλά χρόνια, από το 2014, όταν ο Α. Μπέος, σαρξ εκ της σαρκός» της πιο αποκρουστικής εκδοχής του «συστήματος», αποφάσισε να μεταμφιεστεί σε αντισυστημικό και να υποδυθεί τον τιμωρό των ελίτ και του «σάπιου πολιτικού συστήματος».  Ήταν οι οργισμένοι καιροί των μνημονίων, με την απότομη διάρρηξη του κοινωνικού  συμβολαίου και την έκρηξη του λαϊκισμού, που στον Βόλο, λόγω και τοπικών συγκυριών, έφθασε σε παροξυσμό. Ορισμένα νεοδημοκρατικά στελέχη, με λιγότερα προφανώς πολιτικά και ηθικά αντισώματα, φρόντισαν από τότε να τον «νομιμοποιήσουν» στο εκλογικό σώμα της παράταξης.

Πέντε χρόνια μετά, το χαλί είχε στρωθεί. Κομβική στιγμή μπορούμε να πούμε ότι αποτέλεσε η έλευση του Κ. Μητσοτάκη στον Βόλο, στις 3 Μαρτίου 2019, προκειμένου να στηρίξει την υποψηφιότητα του Κ. Αγοραστού για την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Στην ομιλία του, ο κ. Μητσοτάκης δεν βρήκε λέξη να πει για την παρούσα στην εκδήλωση υποψήφια δήμαρχο Βόλου Ν. Καπούλα, η οποία υποτίθεται ότι είχε τη στήριξη  της  Ν.Δ. Λίγους μήνες μετά, στις 2 Ιουλίου, παραμονές δηλαδή των βουλευτικών εκλογών, ο πρόεδρος της Ν.Δ., πάλι από τον Βόλο, διέλυσε κάθε αμφιβολία για τη στάση του κόμματός του στις προηγηθείσες δημοτικές εκλογές. Με εξαίρεση τις μεγάλες πόλεις, τόνισε, «αποφύγαμε να δώσουμε σκληρά χρίσματα», υπονοώντας σαφώς ότι και στον Βόλο είχε συμβεί το ίδιο.  Η ομιλία του κ. Μητσοτάκη εκλήφθηκε από την πλειονότητα των τοπικών παραγόντων της Ν.Δ. ως το πράσινο φως, προκειμένου να παραμεριστούν και τα τελευταία προσχήματα.

Η ηγεσία της Ν.Δ. φυσικά και γνωρίζει ότι είναι άλλο  η υλοποίηση των αναγκαίων έργων της πόλης, που αυτονόητα αποτελεί υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης ανεξαρτήτως του προσώπου του δημάρχου, και άλλο το πολιτικό σφιχταγκάλιασμα  με την πιο λούμπεν αδίστακτη και «λαίμαργη» εκδοχή εξουσίας. Η οποία, βεβαίως, δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε κόμμα, ούτε πόλη, ούτε καν ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι ένα θερμοκήπιο όπου αναπτύσσονται όλα «τα άνθη του κακού».  Όπου η χυδαιότητα, ο βίαιος λόγος, η σπίλωση, το ψέμα, η εκδικητικότητα,  η μισαλλοδοξία, η υποκουλτούρα, ο σεξισμός, βασιλεύουν. Όπου το «νταραβέρι» δίνει και παίρνει και  οι «νταραβεριτζήδες» κάνουν πάρτι. Όπου η νομιμότητα περιφρονείται, ο πελατειασμός οργιάζει, οι θεσμοί κακοποιούνται, μεγάλο μέρος της ενημέρωσης χειραγωγείται, το δημοτικό συμβούλιο και η δημόσια ζωή μετατρέπονται σε βούρκο. Όπου ακόμη και δικαστές επιπλήττονται δημόσια, όταν δεν επικυρώνουν την αυθαιρεσία. Όπου, κοντολογίς,   το «οικοσύστημα» της τοπικής κοινωνίας και δημοκρατίας υφίσταται μία απίστευτη διάβρωση, οι οδυνηρές συνέπειες της οποίας θα είναι μακροπρόθεσμες.

Μα δεν υπάρχουν πρόσωπα και από άλλους δημοκρατικούς πολιτικούς χώρους που συναγελάζονται με αυτό το σύστημα; Προφανώς και  υπάρχουν, και προκαλεί απογοήτευση η εκκωφαντική ανοχή που σε πολλές περιπτώσεις επιδεικνύεται. Υπάρχει ωστόσο και μια ειδοποιός διαφορά. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο κινούνται ισχυρές δυνάμεις που συστηματικά ρυμουλκούν ολόκληρο του κόμμα στο άρμα του Μπέου — και δυστυχώς, μέχρι τώρα φαίνεται πως τα καταφέρνουν μια χαρά. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι, είτε ψηφοθηρικώς είτε ψοφοδεώς, συμπράττουν και στελέχη που είτε χρειάστηκε να καταπιούν ταπεινωτικές προσβολές είτε διατείνονται ότι κομίζουν το νέο στην τοπική πολιτική ζωή. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και πρόσωπα που αντιδρούν, κατανοώντας ότι μία τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει ανεξίτηλο στίγμα για την παράταξή τους.

Ανεξαρτήτως του αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί πολιτικά με το κυβερνών κόμμα —προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία—, η Ν.Δ. εκπροσωπεί μία μεγάλη πολιτική παράταξη του δημοκρατικού, ευρωπαϊκού τόξου. Και  αποτελεί μνημείο πολιτικής υποκρισίας για ένα κόμμα που κατά τα άλλα ομνύει καθημερινά σε αρχές και αξίες, την ίδια ώρα να σέρνεται πίσω από ένα ακραία τοξικό σύστημα που θα αφήσει έναν μεγάλο λεκέ στην πόλη του Βόλου  και στην τοπική ―και όχι μόνον― πολιτική ιστορία. Και μάλιστα σε μία εποχή,  όπου είναι αναγκαία όσο ποτέ η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική.

Πριν από κάμποσα χρόνια, στις μικρότερες κοινωνίες, όταν στράβωνε ένας αρραβώνας, ο πατέρας της μνηστευμένης γνωστοποιούσε τη λύση του μέσω του τοπικού Τύπου, με τη φράση-κλισέ «διαλύω τους αρραβώνες της θυγατρός μου τάδε μετά του κυρίου δείνα λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων». Εν προκειμένω βέβαια, δεν θα έπρεπε να έχουμε απλώς «ασυμφωνία χαρακτήρων», αλλά χάσμα πολιτισμών. Δυστυχώς όμως, φαίνεται ότι μόνον έτσι δεν είναι ― ενδεχομένως μάλιστα, Ν.Δ. και Μπέος να βρίσκονται ήδη στα «σκαλιά της εκκλησίας».

_____________________________________________________________________________________________________________

* Πρώτη δημοσίευση: metarithmisi.gr,16.2.2022

Ο Μπέος σε ρόλο πορτ παρόλ του Κ. Αγοραστού!

Σχολιάζοντας ο Π. Σκοτινιώτης την «απάντηση» του Α. Μπέου σε δήλωσή του, η οποία όμως αφορούσε τον Κ. Αγοραστό, τόνισε τα εξής:

«Ήταν να το δούμε κι αυτό: Ο Μπέος σε ρόλο «κυβερνητικού εκπροσώπου» του Κ. Αγοραστού (porte-parole, θα το έλεγε ο ίδιος, αφού, ως γνωστόν, παίζει στα δάκτυλα τα γαλλικά). Κοντολογίς,  βάστα με να σε βαστώ!

Προφανώς και δεν θα ασχοληθώ με μία ακόμη βδελυρή ανακοίνωση, η οποία άλλωστε κάνει «γαργάρα» όσα ουσιώδη  ζητήματα θέσαμε και απλώς αναπαράγει το ίδιο, ξεθυμασμένο μετά από οκτώ χρόνια, ρεπερτόριο, που απευθύνεται σε όλο και πιο ισχνό ακροατήριο. Πάντως το ότι επί οκτώ χρόνια ασχολείται σχεδόν καθημερινά μαζί μου,  ενώ επί ισάριθμα χρόνια διατείνεται ότι με έχει αφήσει «να αναπαύομαι πολιτικά εν ειρήνη», μάλλον θα πρέπει να το κοιτάξει.

Όσο για τα «παντελονάτα χαριεντίσματα», όπως τα χαρακτηρίζει ο Στέντωρ στη χθεσινή «Καθημερινή», δεν θα πω τίποτε περισσότερο. Θα επιμείνω ότι το μείζον πολιτικό πρόβλημα είναι οι δυνάμεις εκείνες στο κυβερνητικό στρατόπεδο, που, είτε ιδιοτελώς είτε ψοφοδεώς, ρυμουλκούν ένα μεγάλο  κόμμα στο άρμα του πιο λούμπεν και πιο παρακμιακού συστήματος εξουσίας». 

 

Π. Σκοτινιώτης: Ο Κ. Αγοραστός έγινε βασιλικότερος του (γυμνού) βασιλέως

Σχολιάζοντας τα όσα ανέφερε χθες ο Κ. Αγοραστός, ο τέως δήμαρχος Βόλου Π. Σκοτινιώτης επισημαίνει τα εξής;

«Είναι γνωστό ότι ο Κώστας Αγοραστός δεν περίμενε τον Άδωνη Γεωργιάδη για να πάρει γραμμή· αντίθετα προηγήθηκε, ακόμη κι αν χρειάστηκε να καταπιεί απίστευτες προσβολές. Χθες, όταν πια κατέρρευσε το “success story” και όταν τα όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν τη Δευτέρα στο Εκθεσιακό Κέντρο έγιναν viral στο διαδίκτυο, έσπευσε να δώσει χείρα βοηθείας. Και στην αγωνία του να φανεί αρεστός, έγινε βασιλικότερος του (γυμνού) βασιλέως, "απαντώντας" όχι σε όσα τεκμηριωμένα διατυπώσαμε, αλλά σε αυτά που τον βόλευε να κατασκευάσει και να μας αποδώσει. Αναρωτιέμαι, αλήθεια, τι άλλοθι αναζητεί και γιατί εκτίθεται, όταν ο ίδιος ο «βασιλεύς»  έχει πια παραδεχτεί τα πέντε χαμένα χρόνια σε σχέση με το Μουσείο της Αργούς;    

Σταματώ  εδώ, στο όνομα της πράγματι καλής συνεργασίας που είχαμε. Το μόνο που θα μου επιτρέψει να του πω είναι τούτο: Αισθάνομαι ότι η εντεκάχρονη, αδιατάρακτη —για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε— άσκηση της εξουσίας τού έχει δημιουργήσει μία αίσθηση ισχύος και αλαζονείας. Όπως όμως λέει το ρητό, “η αλαζονεία είναι το τέλος της δύναμης”». 

 

Η επόμενη ημέρα και τα πολιτικά της μηνύματα

Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω την ικανοποίηση, τόσο την προσωπική όσο και των συνεργατών μου την περίοδο  της δημοτικής μας θητείας, για το γεγονός ότι επιτέλους φαίνεται φως για το Μουσείο της Αργούς ― έστω και με καθυστέρηση πέντε ετών, καθ΄ ομολογίαν πλέον του αποκλειστικά υπεύθυνου γι’ αυτό και αφού χάθηκαν οι πόροι του ΕΣΠΑ 2014-2020. Να εκφράσω, επίσης, την ικανοποίησή μας γιατί αναγνωρίστηκε από μεγάλο τμήμα της τοπικής κοινωνίας ότι, αν δεν είχαμε διενεργήσει τον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό, το έργο θα είχε εγκαταλειφθεί, δεδομένου ότι  η δημοτική αρχή που μας διαδέχθηκε το 2014  δεν ήθελε να το δει ούτε ζωγραφιστό. Η απόσταση βεβαίως από τη μακέτα μέχρι του να είναι το έργο γεγονός, όπως το παρουσιάζει  ο γνωστός θηριώδης προπαγανδιστικός μηχανισμός και οι διάφοροι αενάως και αφελώς ψηφοθηρούντες, είναι μεγάλη. Στην καλύτερη περίπτωση, η δημοπράτησή του, όπως ανακοινώθηκε, θα γίνει ―όλως συμπτωματικώς― τον Αύγουστο του 2023, στις παραμονές δηλαδή των επόμενων δημοτικών εκλογών. Όσο για την ολοκλήρωσή του,  εξαρτάται  και από τη ροή χρηματοδότησης, η οποία,  όταν προέρχεται από εθνικούς πόρους όπως εν προκειμένω, πολλές φορές είναι προβληματική.

Όμως το πολιτικό ενδιαφέρον της χθεσινής ημέρας δεν εξαντλήθηκε ούτε στην ανακοίνωση της χρηματοδότησης του έργου, που εξάλλου είχε ξαναγίνει, ούτε στην παρουσίαση της μελέτης, που άλλωστε είχε ξαναπαρουσιαστεί.  Δεν ήταν, αν θέλετε, ούτε η αγωνία να φανεί ότι η κυβέρνηση στηρίζει τις προτεραιότητες της  πόλης. Το μεσσιανικό πέρασμα τού και αντιπροέδρου της ΝΔ,  Α. Γεωργιάδη, και τα όσα εκτυλίχθηκαν, το μόνο που σηματοδότησαν ―επιβεβαίωσαν, πιο σωστά― είναι ότι ένα μεγάλο κόμμα, που μάλιστα διατυμπανίζει «τις αρχές και τις αξίες του», σέρνεται πίσω από την πιο λούμπεν, την πιο απεχθή, την πιο λαίμαργη εκδοχή εξουσίας, η οποία δεν έχει ούτε κόμμα, ούτε πόλη, ούτε καν ποδοσφαιρική ομάδα. Είμαι ο τελευταίος που θα βάλω όλες και όλους στο ίδιο τσουβάλι.  Βεβαίως και υπάρχουν δυνάμεις στη ΝΔ που αντιλαμβάνονται πόσο ολέθρια είναι αυτή η σχέση. Όσο όμως σιωπούν ―εκτός από μεμονωμένες φωτεινές εξαιρέσεις― γίνονται συνυπεύθυνοι. Αν και όταν αποφασίσουν να αντιδράσουν, θα διαπιστώσουν ότι μάλλον θα είναι πια αργά. 

 

 

Π. Σκοτινιώτης: Με τον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό που διενεργήσαμε για το Μουσείο της Αργούς, ο Μπέος σύρθηκε σε ένα έργο που δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστό

Ας γυρίσουμε επτάμισι χρόνια πίσω. «Εδώ ο κόσμος χάνεται, ψαρόβαρκες πού πάτε;», αναφώνησε ο Α. Μπέος δέκα ημέρες πριν αναλάβει τα καθήκοντα του δημάρχου — αναφερόταν στο ομοίωμα της Αργούς και στο Μουσείο της που είχαμε πλέον δρομολογήσει. Τέσσερις περίπου μήνες μετά, σε έναν από τους καθιερωμένους τηλεοπτικούς του μονολόγους, ξεκαθάρισε ότι «το Μουσείο της Αργούς δεν αποτελεί προτεραιότητα για τη νέα δημοτική αρχή». Καμία έκπληξη για τον απαξιωτικό και περιφρονητικό τρόπο που αντιμετώπιζε μία ταυτοτική επιλογή της πόλης. Ήταν η αντίδραση ενός ανθρώπου που όχι μόνον αγνοεί την ιστορία της, αλλά και αν μπορούσε, διαποτισμένος, όπως είναι, από μια μνησίκακη, μισαλλόδοξη και συμπλεγματική θεώρηση, θα ήθελε πολύ να τη διαγράψει.

Η δημιουργία του Μουσείου της Αργούς ήταν ένα έργο  που ως δημοτική αρχή θέσαμε στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας. Με βαθειά την πεποίθηση ότι ο Δήμος έχει συνέχεια, πήραμε τη σκυτάλη από τους προκατόχους μας και καταφέραμε —στα μόλις τριάμισι χρόνια της θητείας μας— να μην αποτελέσει το εφιαλτικό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον της εποχής εμπόδιο στο να μπει το έργο μπροστά. Και το πετύχαμε με τρόπο που διασφάλιζε τόσο την αρτιότητα της μελέτης όσο και τη χρηματοδότηση της κατασκευής του Μουσείου. Το «κλειδί» ήταν το ότι εντάξαμε τη διενέργεια Διεθνούς Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού προσχεδίων για τη δημιουργία του Μουσείου στο πρόγραμμα τεχνικής βοήθειας του  ΕΣΠΑ 2007-2013. Η χρηματοδότηση του Διαγωνισμού από κονδύλια της τεχνικής βοήθειας σήμαινε  και δέσμευση για την κατά προτεραιότητα χρηματοδότηση της κατασκευής του Μουσείου από το επόμενο ΕΣΠΑ (2014-2020). Ο Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός αφορούσε ένα Μουσείο υψηλών προδιαγραφών, που θα ενισχύσει τη διεθνή πολιτιστική ακτινοβολία της πόλης, θα σφραγίσει τη σύγχρονη, εξωστρεφή της ταυτότητα και, εν τέλει, θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον Βόλο.

Ο Διαγωνισμός προκηρύχθηκε το 2013, διεξήχθη με  εντυπωσιακή επιτυχία αφού κατατέθηκαν μελέτες από 68 αρχιτεκτονικά γραφεία, και στις αρχές Απριλίου 2014 η Κριτική Επιτροπή του Διαγωνισμού είχε ολοκληρώσει το έργο της. Επιδίωξή μας ήταν να επικυρωθεί αμέσως το πρακτικό της Επιτροπής και εν συνεχεία να εκπονηθούν, το γρηγορότερο,  η αρχιτεκτονική μελέτη εφαρμογής και οι όποιες αναγκαίες συμπληρωματικές μελέτες, ώστε η νέα δημοτική αρχή που θα προέκυπτε από τις εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου 2014  να προχωρήσει, χωρίς χρονοτριβή, στην ένταξη  της κατασκευής του έργου στο ΕΣΠΑ 2014-2020.

 Έλα όμως που είχαμε μπει πια στην πιο δυσώδη προεκλογική περίοδο που έχει ζήσει η πόλη. Δώσ’ του, λοιπόν, εξώδικα και καταγγελίες για δήθεν σκανδαλώδη Διαγωνισμό και άλλες κακοήθειες, με στόχο να μην επικυρωθεί το πρακτικό της Επιτροπής. Κι επειδή δεν θέλαμε να μείνει η παραμικρή σκιά σε μια εμβληματική επιλογή της πόλης, αποφασίσαμε να μεταθέσουμε για τη νέα δημοτική περίοδο την τυπική έγκριση του πρακτικού της Επιτροπής από το δημοτικό συμβούλιο.  Τελικά η δημοτική αρχή Μπέου σπατάλησε πάνω από έξι μήνες μέχρι να δεήσει να επικυρώσει το πρακτικό, και άλλα τρία χρόνια μέχρι να αναθέσει την αρχιτεκτονική μελέτη εφαρμογής στους μελετητές που έλαβαν το πρώτο βραβείο (Ιωάν. Κίζη, Κων. Κίζη και Ευθ. Δούγκα), καθώς και να αρχίσει να ετοιμάζει τα άλλα τυπικά προαπαιτούμενα του φακέλου. Εννοείται πως με τον  Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό, όλα «μέλι-γάλα»… Ο μόνος καημός τους ήταν να ξεχαστεί ότι είχε ολοκληρωθεί στη διάρκεια της θητείας μας.

Κοντολογίς,  φθάσαμε αισίως στο 2022, το ΕΣΠΑ 2014-2020 έχει κάνει πλέον «κάνει φτερά»,  και αντί ο δήμαρχος να εγκαινιάζει ένα έργο-σύμβολο της πόλης, οργανώνει άλλη μία φιέστα για να παρουσιάσει τη μακέτα του. Το μόνο θετικό είναι ότι, χάρη στο τετελεσμένο που είχαμε δημιουργήσει λόγω του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού, αναγκάστηκε, κάνοντας «πέτρα την καρδιά», να συρθεί σε ένα έργο που δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστό. Για τις ανάγκες, βεβαίως,  του νέου ρόλου που υποδύεται, δεν έχει καμία αναστολή να καμώνεται πως «ανατριχιάζει και συγκινείται για ένα έργο το οποίο ήταν όνειρο για χιλιάδες Βολιώτες». Αλλά και να μας τάζει ότι από ... Μονεγάσκους θα μας κάνει … Μανχατανούς.