Της Μαρίας Σπανού*
Με αφορμή τη συμπλήρωση, πριν από λίγες ημέρες, ενός αιώνα από τη γέννηση του Κίτσου Μακρή, καταθέτουμε την ελάχιστη συμβολή μας στη μνήμη της μεγάλης αυτής προσωπικότητας της Ελληνικής Λαογραφίας, που δικαίως αξιώθηκε της πανελλήνιας αναγνώρισης και ακτινοβολίας.
Ο Κ. Μακρής γεννημένος στη Λάρισα, στις 2
Σεπτεμβρίου 1917, υπήρξε γόνος μιας οικογένειας με πνευματικά και καλλιτεχνικά
ενδιαφέροντα που οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στη μητέρα του Ευθαλία. Ο αδελφός
του Φαίδων υπήρξε διαπρεπής δημοσιογράφος και αγωνιστής, ο Άρης ταλαντούχος
μουσικός και διευθυντής του Ωδείου Λάρισας, η αδελφή του Άρτεμις, δασκάλα με σημαντική λογοτεχνική
παιδεία και ο πατέρας του Αλκιβιάδης τυπογράφος με καλλιτεχνικές τάσεις.
Η εγκατάστασή τους στο Βόλο το 1926, σε μια ευνοϊκή συγκυρία, όπου στην πόλη συνυπήρχε η πνευματική άνθιση
με την καλλιτεχνική πρωτοπορία, έδωσε στο νεαρό
Κίτσο τα πρώτα ερεθίσματα για κάθε μορφή τέχνης. Από τότε, η ζωή του όλη, μια πολυκύμαντη διαδρομή με
εκφρασμένες στο μέγιστο τις πνευματικές και καλλιτεχνικές του ανησυχίες, είχε
έδρα πάντα το Βόλο έως το θάνατό του, το Δεκέμβριο του 1988.
«Για να
μιλήσεις για την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, πρέπει να ξεκινήσεις από την Αρχή
του. Όπως συμβαίνει με ένα βιβλίο, μ’ ένα σημαντικό βιβλίο. Αρχίζεις από την
πρώτη σελίδα του και προχωράς. Και όσο προχωράς, τόσο πιο ολοκληρωμένα
προσλαμβάνεις τα νοήματά του, κατανοείς τις προθέσεις του συγγραφέα. Χαίρεσαι
το περιεχόμενό του. Και στο τέλος λυπάσαι. Λυπάσαι, γιατί τελείωσες. Πολλές
φορές σε κυριαρχεί μια περίεργη διάθεση και θέλεις να προεκτείνεις το
περιεχόμενο του βιβλίου, να ανιχνεύσεις και άλλα «ενδεχόμενα» στην έμπνευση του
συγγραφέα. Να φανταστείς πώς θα ήτανε, αν αυτό το βιβλίο δεν τελείωνε ποτέ και
ζούσες για πάντα μέσα στη γοητεία της αφήγησής του». Αυτό, μεταξύ άλλων,
είχε γράψει ο αείμνηστος Γιώργος Χουρμουζιάδης σε συνέντευξή του,
αμέσως με το άκουσμα του θανάτου του Κ. Μακρή. Ότι η προσωπικότητα, το έργο και η
πνευματική προσφορά του Κίτσου Μακρή μοιάζει με ένα βιβλίο με πολλά κεφάλαια.
Και με πολλά υποκεφάλαια, θα πρόσθετα εγώ, όσες και οι πτυχές του
πολυδιάστατου ερευνητικού, συγγραφικού και διδακτικού του έργου για την ελληνική
Λαϊκή Τέχνη και Λαογραφία.
