Τα «παντελονιάσματα» Μπέου και Ν.Δ.

                του Πάνου Τρ. Σκοτινιώτη* 

Η επίσκεψη του αντιπροέδρου τη Ν.Δ.  Ά. Γεωργιάδη στον Βόλο, στις 7 Φεβρουαρίου, φαίνεται πως έφερε και την  «επισημοποίηση» της πολιτικής σχέσης της Ν.Δ. με τον Α. Μπέο. Η «αλλαγή δακτυλιδιών» έγινε με εκατέρωθεν «παντελονάτες» φιλοφρονήσεις, ενώπιον των εκατοντάδων προσκεκλημένων. Η «κρυφή» σχέση τους, πάντως, κρατάει πολλά χρόνια, από το 2014, όταν ο Α. Μπέος, σαρξ εκ της σαρκός» της πιο αποκρουστικής εκδοχής του «συστήματος», αποφάσισε να μεταμφιεστεί σε αντισυστημικό και να υποδυθεί τον τιμωρό των ελίτ και του «σάπιου πολιτικού συστήματος».  Ήταν οι οργισμένοι καιροί των μνημονίων, με την απότομη διάρρηξη του κοινωνικού  συμβολαίου και την έκρηξη του λαϊκισμού, που στον Βόλο, λόγω και τοπικών συγκυριών, έφθασε σε παροξυσμό. Ορισμένα νεοδημοκρατικά στελέχη, με λιγότερα προφανώς πολιτικά και ηθικά αντισώματα, φρόντισαν από τότε να τον «νομιμοποιήσουν» στο εκλογικό σώμα της παράταξης.

Πέντε χρόνια μετά, το χαλί είχε στρωθεί. Κομβική στιγμή μπορούμε να πούμε ότι αποτέλεσε η έλευση του Κ. Μητσοτάκη στον Βόλο, στις 3 Μαρτίου 2019, προκειμένου να στηρίξει την υποψηφιότητα του Κ. Αγοραστού για την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Στην ομιλία του, ο κ. Μητσοτάκης δεν βρήκε λέξη να πει για την παρούσα στην εκδήλωση υποψήφια δήμαρχο Βόλου Ν. Καπούλα, η οποία υποτίθεται ότι είχε τη στήριξη  της  Ν.Δ. Λίγους μήνες μετά, στις 2 Ιουλίου, παραμονές δηλαδή των βουλευτικών εκλογών, ο πρόεδρος της Ν.Δ., πάλι από τον Βόλο, διέλυσε κάθε αμφιβολία για τη στάση του κόμματός του στις προηγηθείσες δημοτικές εκλογές. Με εξαίρεση τις μεγάλες πόλεις, τόνισε, «αποφύγαμε να δώσουμε σκληρά χρίσματα», υπονοώντας σαφώς ότι και στον Βόλο είχε συμβεί το ίδιο.  Η ομιλία του κ. Μητσοτάκη εκλήφθηκε από την πλειονότητα των τοπικών παραγόντων της Ν.Δ. ως το πράσινο φως, προκειμένου να παραμεριστούν και τα τελευταία προσχήματα.

Η ηγεσία της Ν.Δ. φυσικά και γνωρίζει ότι είναι άλλο  η υλοποίηση των αναγκαίων έργων της πόλης, που αυτονόητα αποτελεί υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης ανεξαρτήτως του προσώπου του δημάρχου, και άλλο το πολιτικό σφιχταγκάλιασμα  με την πιο λούμπεν αδίστακτη και «λαίμαργη» εκδοχή εξουσίας. Η οποία, βεβαίως, δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε κόμμα, ούτε πόλη, ούτε καν ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι ένα θερμοκήπιο όπου αναπτύσσονται όλα «τα άνθη του κακού».  Όπου η χυδαιότητα, ο βίαιος λόγος, η σπίλωση, το ψέμα, η εκδικητικότητα,  η μισαλλοδοξία, η υποκουλτούρα, ο σεξισμός, βασιλεύουν. Όπου το «νταραβέρι» δίνει και παίρνει και  οι «νταραβεριτζήδες» κάνουν πάρτι. Όπου η νομιμότητα περιφρονείται, ο πελατειασμός οργιάζει, οι θεσμοί κακοποιούνται, μεγάλο μέρος της ενημέρωσης χειραγωγείται, το δημοτικό συμβούλιο και η δημόσια ζωή μετατρέπονται σε βούρκο. Όπου ακόμη και δικαστές επιπλήττονται δημόσια, όταν δεν επικυρώνουν την αυθαιρεσία. Όπου, κοντολογίς,   το «οικοσύστημα» της τοπικής κοινωνίας και δημοκρατίας υφίσταται μία απίστευτη διάβρωση, οι οδυνηρές συνέπειες της οποίας θα είναι μακροπρόθεσμες.

Μα δεν υπάρχουν πρόσωπα και από άλλους δημοκρατικούς πολιτικούς χώρους που συναγελάζονται με αυτό το σύστημα; Προφανώς και  υπάρχουν, και προκαλεί απογοήτευση η εκκωφαντική ανοχή που σε πολλές περιπτώσεις επιδεικνύεται. Υπάρχει ωστόσο και μια ειδοποιός διαφορά. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο κινούνται ισχυρές δυνάμεις που συστηματικά ρυμουλκούν ολόκληρο του κόμμα στο άρμα του Μπέου — και δυστυχώς, μέχρι τώρα φαίνεται πως τα καταφέρνουν μια χαρά. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι, είτε ψηφοθηρικώς είτε ψοφοδεώς, συμπράττουν και στελέχη που είτε χρειάστηκε να καταπιούν ταπεινωτικές προσβολές είτε διατείνονται ότι κομίζουν το νέο στην τοπική πολιτική ζωή. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και πρόσωπα που αντιδρούν, κατανοώντας ότι μία τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει ανεξίτηλο στίγμα για την παράταξή τους.

Ανεξαρτήτως του αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί πολιτικά με το κυβερνών κόμμα —προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία—, η Ν.Δ. εκπροσωπεί μία μεγάλη πολιτική παράταξη του δημοκρατικού, ευρωπαϊκού τόξου. Και  αποτελεί μνημείο πολιτικής υποκρισίας για ένα κόμμα που κατά τα άλλα ομνύει καθημερινά σε αρχές και αξίες, την ίδια ώρα να σέρνεται πίσω από ένα ακραία τοξικό σύστημα που θα αφήσει έναν μεγάλο λεκέ στην πόλη του Βόλου  και στην τοπική ―και όχι μόνον― πολιτική ιστορία. Και μάλιστα σε μία εποχή,  όπου είναι αναγκαία όσο ποτέ η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική.

Πριν από κάμποσα χρόνια, στις μικρότερες κοινωνίες, όταν στράβωνε ένας αρραβώνας, ο πατέρας της μνηστευμένης γνωστοποιούσε τη λύση του μέσω του τοπικού Τύπου, με τη φράση-κλισέ «διαλύω τους αρραβώνες της θυγατρός μου τάδε μετά του κυρίου δείνα λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων». Εν προκειμένω βέβαια, δεν θα έπρεπε να έχουμε απλώς «ασυμφωνία χαρακτήρων», αλλά χάσμα πολιτισμών. Δυστυχώς όμως, φαίνεται ότι μόνον έτσι δεν είναι ― ενδεχομένως μάλιστα, Ν.Δ. και Μπέος να βρίσκονται ήδη στα «σκαλιά της εκκλησίας».

_____________________________________________________________________________________________________________

* Πρώτη δημοσίευση: metarithmisi.gr,16.2.2022

Ο Μπέος σε ρόλο πορτ παρόλ του Κ. Αγοραστού!

Σχολιάζοντας ο Π. Σκοτινιώτης την «απάντηση» του Α. Μπέου σε δήλωσή του, η οποία όμως αφορούσε τον Κ. Αγοραστό, τόνισε τα εξής:

«Ήταν να το δούμε κι αυτό: Ο Μπέος σε ρόλο «κυβερνητικού εκπροσώπου» του Κ. Αγοραστού (porte-parole, θα το έλεγε ο ίδιος, αφού, ως γνωστόν, παίζει στα δάκτυλα τα γαλλικά). Κοντολογίς,  βάστα με να σε βαστώ!

Προφανώς και δεν θα ασχοληθώ με μία ακόμη βδελυρή ανακοίνωση, η οποία άλλωστε κάνει «γαργάρα» όσα ουσιώδη  ζητήματα θέσαμε και απλώς αναπαράγει το ίδιο, ξεθυμασμένο μετά από οκτώ χρόνια, ρεπερτόριο, που απευθύνεται σε όλο και πιο ισχνό ακροατήριο. Πάντως το ότι επί οκτώ χρόνια ασχολείται σχεδόν καθημερινά μαζί μου,  ενώ επί ισάριθμα χρόνια διατείνεται ότι με έχει αφήσει «να αναπαύομαι πολιτικά εν ειρήνη», μάλλον θα πρέπει να το κοιτάξει.

Όσο για τα «παντελονάτα χαριεντίσματα», όπως τα χαρακτηρίζει ο Στέντωρ στη χθεσινή «Καθημερινή», δεν θα πω τίποτε περισσότερο. Θα επιμείνω ότι το μείζον πολιτικό πρόβλημα είναι οι δυνάμεις εκείνες στο κυβερνητικό στρατόπεδο, που, είτε ιδιοτελώς είτε ψοφοδεώς, ρυμουλκούν ένα μεγάλο  κόμμα στο άρμα του πιο λούμπεν και πιο παρακμιακού συστήματος εξουσίας». 

 

Π. Σκοτινιώτης: Ο Κ. Αγοραστός έγινε βασιλικότερος του (γυμνού) βασιλέως

Σχολιάζοντας τα όσα ανέφερε χθες ο Κ. Αγοραστός, ο τέως δήμαρχος Βόλου Π. Σκοτινιώτης επισημαίνει τα εξής;

«Είναι γνωστό ότι ο Κώστας Αγοραστός δεν περίμενε τον Άδωνη Γεωργιάδη για να πάρει γραμμή· αντίθετα προηγήθηκε, ακόμη κι αν χρειάστηκε να καταπιεί απίστευτες προσβολές. Χθες, όταν πια κατέρρευσε το “success story” και όταν τα όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν τη Δευτέρα στο Εκθεσιακό Κέντρο έγιναν viral στο διαδίκτυο, έσπευσε να δώσει χείρα βοηθείας. Και στην αγωνία του να φανεί αρεστός, έγινε βασιλικότερος του (γυμνού) βασιλέως, "απαντώντας" όχι σε όσα τεκμηριωμένα διατυπώσαμε, αλλά σε αυτά που τον βόλευε να κατασκευάσει και να μας αποδώσει. Αναρωτιέμαι, αλήθεια, τι άλλοθι αναζητεί και γιατί εκτίθεται, όταν ο ίδιος ο «βασιλεύς»  έχει πια παραδεχτεί τα πέντε χαμένα χρόνια σε σχέση με το Μουσείο της Αργούς;    

Σταματώ  εδώ, στο όνομα της πράγματι καλής συνεργασίας που είχαμε. Το μόνο που θα μου επιτρέψει να του πω είναι τούτο: Αισθάνομαι ότι η εντεκάχρονη, αδιατάρακτη —για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε— άσκηση της εξουσίας τού έχει δημιουργήσει μία αίσθηση ισχύος και αλαζονείας. Όπως όμως λέει το ρητό, “η αλαζονεία είναι το τέλος της δύναμης”». 

 

Η επόμενη ημέρα και τα πολιτικά της μηνύματα

Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω την ικανοποίηση, τόσο την προσωπική όσο και των συνεργατών μου την περίοδο  της δημοτικής μας θητείας, για το γεγονός ότι επιτέλους φαίνεται φως για το Μουσείο της Αργούς ― έστω και με καθυστέρηση πέντε ετών, καθ΄ ομολογίαν πλέον του αποκλειστικά υπεύθυνου γι’ αυτό και αφού χάθηκαν οι πόροι του ΕΣΠΑ 2014-2020. Να εκφράσω, επίσης, την ικανοποίησή μας γιατί αναγνωρίστηκε από μεγάλο τμήμα της τοπικής κοινωνίας ότι, αν δεν είχαμε διενεργήσει τον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό, το έργο θα είχε εγκαταλειφθεί, δεδομένου ότι  η δημοτική αρχή που μας διαδέχθηκε το 2014  δεν ήθελε να το δει ούτε ζωγραφιστό. Η απόσταση βεβαίως από τη μακέτα μέχρι του να είναι το έργο γεγονός, όπως το παρουσιάζει  ο γνωστός θηριώδης προπαγανδιστικός μηχανισμός και οι διάφοροι αενάως και αφελώς ψηφοθηρούντες, είναι μεγάλη. Στην καλύτερη περίπτωση, η δημοπράτησή του, όπως ανακοινώθηκε, θα γίνει ―όλως συμπτωματικώς― τον Αύγουστο του 2023, στις παραμονές δηλαδή των επόμενων δημοτικών εκλογών. Όσο για την ολοκλήρωσή του,  εξαρτάται  και από τη ροή χρηματοδότησης, η οποία,  όταν προέρχεται από εθνικούς πόρους όπως εν προκειμένω, πολλές φορές είναι προβληματική.

Όμως το πολιτικό ενδιαφέρον της χθεσινής ημέρας δεν εξαντλήθηκε ούτε στην ανακοίνωση της χρηματοδότησης του έργου, που εξάλλου είχε ξαναγίνει, ούτε στην παρουσίαση της μελέτης, που άλλωστε είχε ξαναπαρουσιαστεί.  Δεν ήταν, αν θέλετε, ούτε η αγωνία να φανεί ότι η κυβέρνηση στηρίζει τις προτεραιότητες της  πόλης. Το μεσσιανικό πέρασμα τού και αντιπροέδρου της ΝΔ,  Α. Γεωργιάδη, και τα όσα εκτυλίχθηκαν, το μόνο που σηματοδότησαν ―επιβεβαίωσαν, πιο σωστά― είναι ότι ένα μεγάλο κόμμα, που μάλιστα διατυμπανίζει «τις αρχές και τις αξίες του», σέρνεται πίσω από την πιο λούμπεν, την πιο απεχθή, την πιο λαίμαργη εκδοχή εξουσίας, η οποία δεν έχει ούτε κόμμα, ούτε πόλη, ούτε καν ποδοσφαιρική ομάδα. Είμαι ο τελευταίος που θα βάλω όλες και όλους στο ίδιο τσουβάλι.  Βεβαίως και υπάρχουν δυνάμεις στη ΝΔ που αντιλαμβάνονται πόσο ολέθρια είναι αυτή η σχέση. Όσο όμως σιωπούν ―εκτός από μεμονωμένες φωτεινές εξαιρέσεις― γίνονται συνυπεύθυνοι. Αν και όταν αποφασίσουν να αντιδράσουν, θα διαπιστώσουν ότι μάλλον θα είναι πια αργά. 

 

 

Π. Σκοτινιώτης: Με τον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό που διενεργήσαμε για το Μουσείο της Αργούς, ο Μπέος σύρθηκε σε ένα έργο που δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστό

Ας γυρίσουμε επτάμισι χρόνια πίσω. «Εδώ ο κόσμος χάνεται, ψαρόβαρκες πού πάτε;», αναφώνησε ο Α. Μπέος δέκα ημέρες πριν αναλάβει τα καθήκοντα του δημάρχου — αναφερόταν στο ομοίωμα της Αργούς και στο Μουσείο της που είχαμε πλέον δρομολογήσει. Τέσσερις περίπου μήνες μετά, σε έναν από τους καθιερωμένους τηλεοπτικούς του μονολόγους, ξεκαθάρισε ότι «το Μουσείο της Αργούς δεν αποτελεί προτεραιότητα για τη νέα δημοτική αρχή». Καμία έκπληξη για τον απαξιωτικό και περιφρονητικό τρόπο που αντιμετώπιζε μία ταυτοτική επιλογή της πόλης. Ήταν η αντίδραση ενός ανθρώπου που όχι μόνον αγνοεί την ιστορία της, αλλά και αν μπορούσε, διαποτισμένος, όπως είναι, από μια μνησίκακη, μισαλλόδοξη και συμπλεγματική θεώρηση, θα ήθελε πολύ να τη διαγράψει.

Η δημιουργία του Μουσείου της Αργούς ήταν ένα έργο  που ως δημοτική αρχή θέσαμε στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας. Με βαθειά την πεποίθηση ότι ο Δήμος έχει συνέχεια, πήραμε τη σκυτάλη από τους προκατόχους μας και καταφέραμε —στα μόλις τριάμισι χρόνια της θητείας μας— να μην αποτελέσει το εφιαλτικό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον της εποχής εμπόδιο στο να μπει το έργο μπροστά. Και το πετύχαμε με τρόπο που διασφάλιζε τόσο την αρτιότητα της μελέτης όσο και τη χρηματοδότηση της κατασκευής του Μουσείου. Το «κλειδί» ήταν το ότι εντάξαμε τη διενέργεια Διεθνούς Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού προσχεδίων για τη δημιουργία του Μουσείου στο πρόγραμμα τεχνικής βοήθειας του  ΕΣΠΑ 2007-2013. Η χρηματοδότηση του Διαγωνισμού από κονδύλια της τεχνικής βοήθειας σήμαινε  και δέσμευση για την κατά προτεραιότητα χρηματοδότηση της κατασκευής του Μουσείου από το επόμενο ΕΣΠΑ (2014-2020). Ο Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός αφορούσε ένα Μουσείο υψηλών προδιαγραφών, που θα ενισχύσει τη διεθνή πολιτιστική ακτινοβολία της πόλης, θα σφραγίσει τη σύγχρονη, εξωστρεφή της ταυτότητα και, εν τέλει, θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον Βόλο.

Ο Διαγωνισμός προκηρύχθηκε το 2013, διεξήχθη με  εντυπωσιακή επιτυχία αφού κατατέθηκαν μελέτες από 68 αρχιτεκτονικά γραφεία, και στις αρχές Απριλίου 2014 η Κριτική Επιτροπή του Διαγωνισμού είχε ολοκληρώσει το έργο της. Επιδίωξή μας ήταν να επικυρωθεί αμέσως το πρακτικό της Επιτροπής και εν συνεχεία να εκπονηθούν, το γρηγορότερο,  η αρχιτεκτονική μελέτη εφαρμογής και οι όποιες αναγκαίες συμπληρωματικές μελέτες, ώστε η νέα δημοτική αρχή που θα προέκυπτε από τις εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου 2014  να προχωρήσει, χωρίς χρονοτριβή, στην ένταξη  της κατασκευής του έργου στο ΕΣΠΑ 2014-2020.

 Έλα όμως που είχαμε μπει πια στην πιο δυσώδη προεκλογική περίοδο που έχει ζήσει η πόλη. Δώσ’ του, λοιπόν, εξώδικα και καταγγελίες για δήθεν σκανδαλώδη Διαγωνισμό και άλλες κακοήθειες, με στόχο να μην επικυρωθεί το πρακτικό της Επιτροπής. Κι επειδή δεν θέλαμε να μείνει η παραμικρή σκιά σε μια εμβληματική επιλογή της πόλης, αποφασίσαμε να μεταθέσουμε για τη νέα δημοτική περίοδο την τυπική έγκριση του πρακτικού της Επιτροπής από το δημοτικό συμβούλιο.  Τελικά η δημοτική αρχή Μπέου σπατάλησε πάνω από έξι μήνες μέχρι να δεήσει να επικυρώσει το πρακτικό, και άλλα τρία χρόνια μέχρι να αναθέσει την αρχιτεκτονική μελέτη εφαρμογής στους μελετητές που έλαβαν το πρώτο βραβείο (Ιωάν. Κίζη, Κων. Κίζη και Ευθ. Δούγκα), καθώς και να αρχίσει να ετοιμάζει τα άλλα τυπικά προαπαιτούμενα του φακέλου. Εννοείται πως με τον  Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό, όλα «μέλι-γάλα»… Ο μόνος καημός τους ήταν να ξεχαστεί ότι είχε ολοκληρωθεί στη διάρκεια της θητείας μας.

Κοντολογίς,  φθάσαμε αισίως στο 2022, το ΕΣΠΑ 2014-2020 έχει κάνει πλέον «κάνει φτερά»,  και αντί ο δήμαρχος να εγκαινιάζει ένα έργο-σύμβολο της πόλης, οργανώνει άλλη μία φιέστα για να παρουσιάσει τη μακέτα του. Το μόνο θετικό είναι ότι, χάρη στο τετελεσμένο που είχαμε δημιουργήσει λόγω του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού, αναγκάστηκε, κάνοντας «πέτρα την καρδιά», να συρθεί σε ένα έργο που δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστό. Για τις ανάγκες, βεβαίως,  του νέου ρόλου που υποδύεται, δεν έχει καμία αναστολή να καμώνεται πως «ανατριχιάζει και συγκινείται για ένα έργο το οποίο ήταν όνειρο για χιλιάδες Βολιώτες». Αλλά και να μας τάζει ότι από ... Μονεγάσκους θα μας κάνει … Μανχατανούς.