Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Πορεία παρακμής και επόμενη μέρα

Αναρωτιέμαι ποια τύχη μπορεί να έχει μια χώρα, ποιο μέλλον και ποια προοπτική, όταν στο δημόσιο λόγο το κυρίαρχο πια θέμα είναι οι συντάξεις. Όχι πως υποτιμώ το πρόβλημα, κάθε άλλο μάλιστα. Είναι όμως δυνατόν, όταν η οικονομία κυριολεκτικά βυθίζεται, όταν βαθαίνει η ύφεση και όταν καταστρέφονται καθημερινά θέσεις εργασίας, να μη συζητάμε για το πώς θα παραχθεί νέος πλούτος, πώς θα ενθαρρύνουμε και θα προσελκύσουμε νέες επενδύσεις, πώς θα δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας, πώς θα παρακολουθήσουμε κι εμείς τους θετικούς ρυθμούς στους οποίους έχει περάσει πια η οικονομία της Ευρώπης; Είναι δυνατό να μη συζητάμε για την καινοτομία, τη γνώση, την εξωστρέφεια, την επιχειρηματικότητα, τον ανασχεδιασμό του κοινωνικού κράτους, την ανασυγκρότηση των θεσμών, το σύγχρονο κράτος δικαίου; Όταν μάλιστα όλα αυτά, στο τέλος-τέλος, αποτελούν προϋπόθεση και για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού.