Π. Σκοτινιώτης: Η «ψαρόβαρκα», η «Αργώ» και τα χαμένα χρόνια

Σε δήλωσή του, ο τέως δήμαρχος Βόλου Π. Σκοτινιώτης αναφέρει τα εξής: Το «Μουσείο της Αργούς» θα έπρεπε να λειτουργεί εδώ και κάποια χρόνια και να παράγει ήδη θετικά αποτελέσματα για τον Βόλο. Δυστυχώς, όμως, βρισκόμαστε ακόμη στην προκήρυξη του διαγωνισμού για την κατασκευή του. Κατά τα ειωθότα, ωστόσο, ο δήμαρχος δεν έχει καμία δυσκολία να αυτοθαυμάζεται, προσπαθώντας παράλληλα, κατά την πάγια τακτική του, να διαγράψει την άβολη ιστορική μνήμη. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να την ανακτήσουμε, θυμίζοντας τα γεγονότα. Και τα γεγονότα λένε ότι στο έργο αυτό ο Α. Μπέος κυριολεκτικά σύρθηκε, αφού δεν ήθελε να το δει ούτε ζωγραφιστό. Και σύρθηκε, χάρη στον Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό που διενεργήσαμε ως δημοτική αρχή. Ποιος ξεχνάει, άλλωστε, το περίφημο «εδώ ο κόσμος χάνεται, ψαρόβαρκες πού πάτε;» που αναφώνησε δέκα ημέρες πριν αναλάβει τα καθήκοντα του δημάρχου, πριν από εννέα χρόνια. Αναφερόταν, βεβαίως, στο ομοίωμα της Αργούς και στο Μουσείο της που είχαμε πλέον δρομολογήσει. Και τέσσερις περίπου μήνες μετά, σε έναν από τους καθιερωμένους τηλεοπτικούς του μονολόγους, ξεκαθάρισε ότι «το Μουσείο της Αργούς δεν αποτελεί προτεραιότητα για τη νέα δημοτική αρχή». Καμία έκπληξη για τον απαξιωτικό και περιφρονητικό τρόπο που αντιμετώπιζε μια ταυτοτική επιλογή της πόλης. Ήταν η αντίδραση ενός ανθρώπου που όχι μόνον αγνοεί. αλλά και προσβάλλει συστηματικά την ιστορία της. Η δημιουργία του «Μουσείου της Αργούς» ήταν ένα έργο που ως δημοτική αρχή θέσαμε στην κορυφή των προτεραιοτήτων μας. Με βαθειά την πεποίθηση ότι ο Δήμος έχει συνέχεια, πήραμε τη σκυτάλη από τους προκατόχους μας και καταφέραμε —στα μόλις τριάμισι χρόνια της θητείας μας— να μην αποτελέσει το εφιαλτικό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον της εποχής εμπόδιο στο να μπει το έργο μπροστά. Και το πετύχαμε, με τρόπο που διασφάλιζε τόσο την αρτιότητα της μελέτης όσο και τη χρηματοδότηση της κατασκευής του Μουσείου. Το «κλειδί» ήταν ότι εντάξαμε τη διενέργεια του Διεθνούς Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού προσχεδίων στο πρόγραμμα τεχνικής βοήθειας του ΕΣΠΑ 2007-2013. Η χρηματοδότηση του Διαγωνισμού από κονδύλια της τεχνικής βοήθειας σήμαινε και δέσμευση για την κατά προτεραιότητα χρηματοδότηση της κατασκευής του Μουσείου από το επόμενο ΕΣΠΑ (2014-2020). Ο Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός αφορούσε ένα Μουσείο υψηλών προδιαγραφών, που θα ενισχύσει τη διεθνή πολιτιστική ακτινοβολία της πόλης, θα σφραγίσει τη σύγχρονη, εξωστρεφή της ταυτότητα και, εν τέλει, θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον Βόλο. Ο Διαγωνισμός προκηρύχθηκε το 2013, διεξήχθη με εντυπωσιακή επιτυχία αφού κατατέθηκαν μελέτες από 68 αρχιτεκτονικά γραφεία, και στις αρχές Απριλίου 2014 η Κριτική Επιτροπή του Διαγωνισμού είχε ολοκληρώσει το έργο της. Επιδίωξή μας ήταν να επικυρωθεί αμέσως το πρακτικό της Επιτροπής και εν συνεχεία να εκπονηθούν, το γρηγορότερο, η αρχιτεκτονική μελέτη εφαρμογής και οι όποιες αναγκαίες συμπληρωματικές μελέτες, ώστε η νέα δημοτική αρχή που θα προέκυπτε από τις εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου 2014 να προχωρήσει, χωρίς χρονοτριβή, στην ένταξη της κατασκευής του έργου στο ΕΣΠΑ 2014-2020. Δεν υπολογίσαμε, όμως, ότι είχαμε μπει πια στην πλέον δυσώδη προεκλογική περίοδο που έχει ζήσει η πόλη. «Βροχή», λοιπόν, τα εξώδικα και οι κακοήθεις καταγγελίες για δήθεν σκανδαλώδη Διαγωνισμό, με αποκλειστικό στόχο να μην επικυρωθεί το πρακτικό της Επιτροπής. Κι επειδή δεν θέλαμε να μείνει η παραμικρή σκιά σε μια εμβληματική επιλογή της πόλης, αποφασίσαμε να μεταθέσουμε για τη νέα δημοτική περίοδο την τυπική έγκριση του πρακτικού της Επιτροπής από το δημοτικό συμβούλιο. Τελικά η δημοτική αρχή Μπέου σπατάλησε πάνω από έξι μήνες μέχρι να δεήσει να επικυρώσει το πρακτικό, και άλλα τρία χρόνια μέχρι να αναθέσει την αρχιτεκτονική μελέτη εφαρμογής στους μελετητές που έλαβαν το πρώτο βραβείο (Ιωάν. Κίζη, Κων. Κίζη και Ευθ. Δούγκα), καθώς και να αρχίσει να ετοιμάζει τα άλλα τυπικά προαπαιτούμενα του φακέλου. Εννοείται πως με τον Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό, όλα «μέλι-γάλα»… Ο μόνος καημός τους, τελικά, ήταν να ξεχαστεί ότι είχε ολοκληρωθεί στη διάρκεια της θητείας μας. Με τούτα λοιπόν και με τ’ άλλα, φθάσαμε αισίως στο 2023, με το ΕΣΠΑ 2014-2020 να έχει κάνει πλέον «φτερά». Έτσι, το έργο χρηματοδοτείται από εθνικούς πόρους του περιφερειακού προγράμματος, οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για άλλες πιεστικές ανάγκες της πόλης, ενώ είναι αβέβαιο αν, κάποια στιγμή, θα μπορέσει να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ 2021–2027. Τα συμπεράσματα δικά σας!