Μητσοτάκης – Μπέος: Ένα παράταιρο πολιτικό ντιλ

του Πάνου Τρ. Σκοτινιώτη Την περασμένη Πέμπτη η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αντιδρώντας σε μία ακόμη στοχοποίηση δικαστικού λειτουργού από τον Αχ. Μπέο, υπογράμμισε σε ανακοίνωσή της ότι «η προσέγγιση και η κριτική των Θεσμών με όρους γηπεδικούς και ειδικά όταν αυτή προέρχεται από αιρετούς εκπροσώπους αποτελεί στοιχείο παρακμής και καταδεικνύει άγνοια περί των αρχών του Κράτους Δικαίου». Η ευθεία αυτή αποδοκιμασία του δημάρχου Βόλου από τη μεγαλύτερη ―και κάθε άλλο παρά εχθρική προς την κυβέρνηση― δικαστική ένωση ουδόλως πτόησε τον προπομπό της επίσκεψης Μητσοτάκη στον Βόλο, Ν. Χαρδαλιά. Ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, την άλλη μέρα το πρωί, δεν είχε κανένα δισταγμό να εκθειάσει αφειδώλευτα τον Αχ. Μπέο. Λίγες ώρες μετά, ήταν η σειρά του ίδιου του πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκη, να επιβεβαιώσει την εξαιρετική πολιτική και προσωπική «χημεία» του με τη «δημαρχάρα», όπως χαϊδευτικά αποκάλεσε τον Αχ. Μπέο. Για να μην είμαστε πάντως άδικοι, και εκείνος μόνον αχαριστία δεν επέδειξε. Πιστός στον ρόλο του κυβερνητικού δημάρχου, τον οποίο επί τέσσερα χρόνια με συνέπεια υπηρετεί, απέφυγε να θίξει οποιοδήποτε ενοχλητικό για την κυβέρνηση τοπικό θέμα ― και υπήρχαν πολλά και εξόχως σοβαρά. Πριν από έναν χρόνο, στις 20 Μαΐου 2022, ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε επισκεφτεί και πάλι τον Βόλο. Ήταν τρεις μέρες ύστερα από την «ιστορική», όπως χαρακτηρίστηκε, ομιλία του στο Κογκρέσο. Κρίθηκε, προφανώς, ότι μετά τις αναφορές στον Πλάτωνα, τον Αβραάμ Λίνκολν και τον Tόμας Τζέφερσον, μια συνάντηση με τον Αχ. Μπέο ήταν ό,τι καλύτερο για να τον φέρει «στα ίσα». Πολύ περισσότερο που έπαιζε σε απολύτως φιλική έδρα. «Έχω υποχρέωση να σας πω ότι μας έχετε εκπλήξει πολύ ευχάριστα, λειτουργώντας χωρίς ιδεοληψίες, χωρίς κομματικές αγκυλώσεις και αποκλεισμούς» ήταν η γενναιόδωρη φιλοφρόνηση του δημάρχου Βόλου. Ενώ ήδη από τον Οκτώβριο του 2019 είχε σπεύσει να διατρανώσει ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης «ως πρωθυπουργός θα γράψει ιστορία»… Να σημειωθεί ότι λίγους μήνες πριν από την επίσκεψη Μητσοτάκη, στις 7 Φεβρουαρίου 2022, ο Βόλος έζησε την ανεπανάληπτη γραφικότητα της αλληλοαποθέωσης Άδ. Γεωργιάδη και Αχ. Μπέου, η οποία έγινε viral στα κοινωνικά δίκτυα. «Παντελονάτος» ο υπουργός Ανάπτυξης, κατά τον Αχ. Μπέο∙ «αυθεντικός και πηγαίος» ο δήμαρχος Βόλου, κατά τον Αδ. Γεωργιάδη. Υπάρχει παρελθόν Η πολιτική συμπόρευση Μητσοτάκη – Μπέου έχει βεβαίως παρελθόν. Το πρώτο ηχηρό μήνυμα δόθηκε στις 3 Μαρτίου 2019, όταν ο πρόεδρος της ΝΔ είχε έλθει στον Βόλο προκειμένου να στηρίξει την υποψηφιότητα του Κ. Αγοραστού για την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Ο Κυρ. Μητσοτάκης στην ομιλία του «άδειασε» επιδεικτικά τη Νάνσυ Καπούλα ― δεν βρήκε λέξη να πει για την παρούσα στην εκδήλωση υποψήφια δήμαρχο Βόλου, η οποία υποτίθεται ότι είχε τη στήριξη της ΝΔ. Και στις 2 Ιουλίου 2019, παραμονές πια των βουλευτικών εκλογών, διέλυσε κάθε αμφιβολία για τη στάση που είχε κρατήσει η ΝΔ στις προηγηθείσες δημοτικές εκλογές. Με εξαίρεση τις μεγάλες πόλεις, τόνισε από τον Βόλο, «αποφύγαμε να δώσουμε σκληρά χρίσματα», μην αφήνοντας έτσι την παραμικρή αμφιβολία ότι το ίδιο είχε συμβεί και στην περίπτωση του τοπικού δήμου. Η αλήθεια είναι ότι το έδαφος είχε προετοιμαστεί από το 2014 ακόμη, όταν ο Αχ. Μπέος αποφάσισε να αναβαπτιστεί στα νάματα της πολιτικής. Εκμεταλλευόμενος αδίστακτα τους θυμωμένους καιρούς των μνημονίων και την ανιδιοτελή αγάπη των Βολιωτών για τον Ολυμπιακό, τη μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, πλασαρίστηκε σαν αντισυστημικός, καίτοι προερχόμενος από την πιο βορβορώδη εκδοχή του συστήματος. Κάποια νεοδημοκρατικά στελέχη ωστόσο, με λιγότερες ηθικές και πολιτικές αναστολές, φρόντισαν ήδη από τότε να τον «κανονικοποιήσουν» όχι μόνο στο νεοδημοκρατικό εκλογικό σώμα, αλλά και σε ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας του Βόλου. Εννοείται πως είναι άλλο η προώθηση των θεμάτων της πόλης, που προφανώς και αποτελεί υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης ανεξαρτήτως του προσώπου του δημάρχου, και άλλο το πολιτικό σφιχταγκάλιασμα με το πιο φαύλο πλέγμα εξουσίας. Το οποίο δεν είναι ούτε γαλάζιο, ούτε πράσινο, ούτε κόκκινο· δεν έχει ούτε κόμμα, ούτε πόλη, ούτε καν ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι ένα «λαίμαργο» σύστημα, το οποίο έχει απλώσει παντού τα πλοκάμια του. «Αnything goes» Πώς εξηγείται, όμως, η αναφανδόν στήριξη που προσφέρει στον Αχ. Μπέο ο ηγέτης μιας ιστορικής πολιτικής παράταξης του δημοκρατικού ευρωπαϊκού τόξου; Την απάντηση ίσως μόνο στην αντίληψη του «όλα επιτρέπονται» ή, αλλιώς, του «anything goes» θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε. Πρόκειται, τελικά, για ένα παράταιρο ντιλ, στο οποίο η πολιτική ηθική υποτάσσεται στην αξία του σκοπού: ο Αχ. Μπέος «νομιμοποιεί» τον Κυρ. Μητσοτάκη σε ένα ―ακροδεξιό και όχι μόνο― κοινό στην τοπική κοινωνία, το οποίο τρέφεται από τον λαϊκισμό και το νταηλίκι∙ και ο Κυρ. Μητσοτάκης τού εξασφαλίζει πρόσβαση στη μεγάλη εκλογική δεξαμενή της ΝΔ, ικανοποιώντας ταυτόχρονα την αχαλίνωτη κοινωνική ματαιοδοξία του. Στο όνομα αυτού του πολιτικού ντιλ, η ηγεσία της ΝΔ δεν έχει καμία δυσκολία να «καταπίνει» τα πάντα, ακόμη και ταπεινώσεις στελεχών της παράταξής της, όπως πρόσφατα του Λευτ. Αυγενάκη, παλαιότερα του Κ. Αγοραστού κ.ο.κ. Το αισιόδοξο Το πρόβλημα προφανώς και δεν αφορά μόνο τη ΝΔ. Είναι άλλωστε γνωστό ότι υπάρχουν στελέχη και από άλλους πολιτικούς χώρους, που συναγελάζονται απροκάλυπτα με το σύστημα Μπέου — και προκαλεί βαθιά θλίψη η ανοχή που επιδεικνύεται. Υπάρχει, όμως μια ειδοποιός διαφορά: Ότι στην περίπτωση της ΝΔ προωθείται, και μάλιστα από την ηγεσία της, η πρόσδεση του ίδιου του κόμματος στο άρμα του Μπέου. Το αισιόδοξο είναι ότι όλο και περισσότεροι πολίτες από τον κεντροδεξιό χώρο δείχνουν πως δεν είναι διατεθειμένοι να συρθούν σε μια ασύμβατη προς τον αξιακό τους κώδικα επιλογή, που θα αποτελέσει ανεξίτηλο στίγμα για την παράταξή τους. Και σίγουρα είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που θα αποδεσμευτούν μετά τις βουλευτικές εκλογές, συμπαρατασσόμενοι με πολίτες από όλο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα, που αναζητούν μια προοπτική ενότητας, αξιοπρέπειας και ανοικτών οριζόντων για την πόλη του Βόλου.