Επιλογή Ευθύνης: «Στον «αέρα» η παραχώρηση του δημοτικού ακινήτου για τη μεταστέγαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας»

                                  Άλλο ένα σημαντικό θέμα της πόλης που έχει βαλτώσει

Σε ανακοίνωσή της για το θέμα της μεταστέγασης της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Βόλου, η παράταξη «ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΥΘΥΝΗΣΗ-ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ» επισημαίνει τα εξής:

«Η παρουσία στην πόλη μας του Αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος, Βασίλη Καπέλιου,  προκειμένου να τιμήσει  τους πυροσβέστες Νεκτάριο Κιμανετζή και Στέργιο Παπαζήση για την πράξη αυτοθυσίας τους, ήταν μια σημαντική ευκαιρία για τη δημοτική αρχή να επαναφέρει το θέμα της μεταστέγασης της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Βόλου.

Δυστυχώς (και) η ευκαιρία αυτή χάθηκε, αφού η δημοτική αρχή, χαμένη στον κόσμο της και ζώντας στην εικονική της πραγματικότητα,  έχει πάρει διαζύγιο από τα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες της πόλης. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία, μάλιστα, πως  η δημοτική αρχή δεν έχει πάρει καν είδηση ότι πριν από λίγες μέρες (21-11-2017) εξέπνευσε η προθεσμία των πέντε (5) ετών,  εντός της οποίας η Πυροσβεστική όφειλε να προχωρήσει στη ανέγερση των νέων  κτιριακών της εγκαταστάσεων στο ακίνητο που της παραχώρησε το 2012 ο Δήμος Βόλου, και συνεπώς η παραχώρηση του δημοτικού ακινήτου νομικά βρίσκεται πλέον στον «αέρα».

Πολιτική μετριοπάθεια και εθνική συνεννόηση

                                                                                                     

του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη*

Σε μια χώρα που η πολιτική αντιπαράθεση παίρνει τις περισσότερες φορές εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά, το να κάνει κανείς λόγο για πολιτική μετριοπάθεια και εθνική συνεννόηση ακούγεται εντελώς παράταιρο. Έχει μάλιστα παρατηρηθεί πως όσο περισσότερο οι κύριες πολιτικές δυνάμεις της χώρας,  και ιδιαίτερα τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, συγκλίνουν σε βασικά θέματα, τόσο η πόλωση παίρνει χαρακτηριστικά μετωπικής σύγκρουσης. Με φρασεολογία δανεισμένη από άλλους χώρους και με κρίσιμη τη συμβολή μέρους του μιντιακού συστήματος, ο ηθικός στιγματισμός και η προσωπική απαξίωση υποκαθιστούν όλο και συχνότερα τον πολιτικό λόγο και την πολιτική αντιπαράθεση.  

Ο νέος φορέας της προοδευτικής παράταξης («Κίνημα Αλλαγής») θα πρέπει να συγκροτηθεί όχι ως παρακολούθημα της διχαστικής πόλωσης, αλλά σε σύγκρουση με το πνιγηρό αυτό κλίμα. Το πρόταγμά του δεν μπορεί, παρά να είναι ένα: πολιτική απέναντι στην πολιτική. Πιστεύω, άλλωστε, πως ολοένα και περισσότεροι πολίτες, και ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι, αναζητούν φωνές υπευθυνότητας, ρεαλισμού και λογικής.

Δεν μπορώ να θυμηθώ  εποχή που να  μην επικαλούμαστε, κουραστικά και μονότονα, την κρίσιμη καμπή στην οποία βρίσκεται η χώρα. Τη στιγμή όμως που η Ελλάδα, μετά από μια τόσο επώδυνη περιπέτεια, ετοιμάζεται να περάσει στη μεταμνημονιακή εποχή, ε ναι, αυτή τη φορά βρισκόμαστε πράγματι σε κρίσιμη καμπή. Και τη φορά αυτή το πολιτικό σύστημα οφείλει να σταθεί στο ύψος της ιστορικής του ευθύνης. Το  έργο  δεν πρέπει να το ξαναζήσουμε. Δεν το αντέχει η χώρα, δεν το αντέχει η ελληνική κοινωνία.