Η
Δικτατορία, όπως έχει επισημάνει ο Γ.Βούλγαρης, αποτέλεσε τον «επίλογο ενός συστήματος
εξουσίας που συμπαρασύρθηκε και κατέρρευσε μαζί της».
Το
ίδιο συμβαίνει και με την κρίση. Εδώ βρισκόμαστε.
Το
ζητούμενο για την Προοδευτική Παράταξη είναι όχι να αναζητεί την όποια ανασυγκρότησή
της στο πλαίσιο ενός συστήματος που καταρρέει, αλλά πώς θα βρεθεί σε πλεονεκτική
θέση στη νέα εποχή, την οποία και θα πρέπει σωστά και έγκαιρα να ανιχνεύσει. Παίρνοντας,
πρωτίστως, υπόψη τη συγκλονιστική μεταβολή των συνθηκών, η οποία δεν έχει ακόμη
επαρκώς αξιολογηθεί. Ότι, δηλαδή, μέσω των ελεγχόμενων από τους δανειστικές διοικήσεων
των τραπεζών και των κρατικών επιχειρήσεων, του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων και της
διαχείρισης των κόκκινων δανείων, η ελληνική οικονομία θα βρεθεί τα αμέσως επόμενα
χρόνια σε ένα επίπεδο αυτονόμησης από την ελληνική πολιτική που δεν έχει προηγούμενο.
Αν
με ρωτάτε, φυσικά και δεν έχω κάποια έτοιμη «συνταγή».
