Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Η νίκη του Μακρόν δεν θα είναι περίπατος

                                                             
                     του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν πως ο  δεύτερος γύρος των γαλλικών εκλογών θα είναι περίπατος για τον Μακρόν. Κάθε δε σύγκριση με το 2002 και το  82,2% με το οποίο ο Ζακ Σιράκ συνέτριψε τον Ζαν Μαρί Λεπέν, είναι εντελώς άτοπη.
Τότε τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Υπήρχε ένα καθολικό δημοκρατικό μέτωπο απέναντι σε έναν καραμπινάτο φασίστα. Τώρα η κατάσταση είναι πολύ πιο σύνθετη.
Η  Μαρίν Λεπέν δεν  εμφανίζει μόνο ένα πιο ήπιο πρόσωπο σε σχέση με τον Ζαν Μαρί Λεπέν, αλλά και προσπαθεί να εκφράσει ένα ισχυρό, λαϊκιστικό ρεύμα που διαπερνάει πλέον όλη την Ευρώπη.  Την υπεράσπιση της εθνο-πολιτιστικής ταυτότητας απέναντι στην «επέλαση του Ισλάμ» στην Ευρώπη και στη «διαλυτική επίδραση της πολυπολιτισμικότητας», που αποτελούν και το προκάλυμμα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Τον φόβο απέναντι στην ισλαμική τρομοκρατία και τη μαζική μετανάστευση. Την άρνηση της παγκοσμιοποίησης. Τον αντι-ευρωπαϊσμό. Τον λαό απέναντι στο «σύστημα» και τις κυρίαρχες ελίτ. Η ατζέντα αυτή, συνδυαζόμενη με μια καλοεπεξεργασμένη επικοινωνιακή στρατηγική, της επιτρέπει να απευθύνεται όχι μόνο στο κλασικό ακροδεξιό ακροατήριο, αλλά -στον έναν ή τον άλλο βαθμό- και σε πολίτες υπεράνω κομμάτων και παλαιών διαχωρισμών του τύπου «Δεξιά» και «Αριστερά». Η θλιβερή στάση του Μελανσόν, που ακόμη  συμβουλεύεται την εκλογική του βάση, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει (σε αντίθεση -οφείλουμε να το σημειώσουμε- με την καθαρή στάση του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος). Το «άνοιγμα» της Λεπέν θα γίνει –ήδη γίνεται- πολύ πιο σαφές στον δεύτερο γύρο, και μόνο αδιάφορη δεν είναι η επιλογή της να αναστείλει την ιδιότητά της ως πρόεδρου του «Εθνικού Μετώπου».

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Ερώτηση της «Επιλογής Ευθύνης» για την επαναλειτουργία του Στεκιού Παιδιού στην οδό Κασσαβέτη

Με ερώτηση που κατέθεσαν προς τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης «ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΥΘΥΝΗΣ - ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ», Ν.Οικονόμου, Φ.Λαμπρινίδης και Ν.Στόικος, φέρνουν το θέμα της επαναλειτουργίας του Στεκιού Παιδιού στην οδό Κασσαβέτη, ως πρότυπου χώρου δημιουργικής απασχόλησης   των παιδιών της πόλης, καθώς και της λειτουργίας Παιδικής-Εφηβικής Βιβλιοθήκης. Με την ερώτησή τους, οι δημοτικοί σύμβουλοι της Επιλογής Ευθύνης αναφέρονται αναλυτικά στο ιστορικό του θέματος, στις πρωτοβουλίες της προηγούμενης δημοτικής αρχής, για να λυθεί το πρόβλημα της συνιδιοκτησίας του οικοπέδου με το Νοσοκομείο Βόλου, στη μεγάλη προσφορά του ευεργέτη Χαράλαμπου Τσιμά και ερωτούν τον εκτελούντα χρέη δημάρχου σε ποιο σημείο βρίσκεται η υπόθεση της ανταλλαγής με το Νοσοκομείο, αν έχει εκδοθεί η απόφαση του Εφετείου και έχει γίνει δεκτή η αιτηθείσα αλλαγή του σχετικού όρου της βούλησης του διαθέτη, αν υπάρχει χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών και την υπογραφή της σχετικής συμβολαιογραφικής πράξης, και αν  η δημοτική αρχή έχει εξασφαλίσει τους απαιτούμενους για την ανέγερση των κτιριακών εγκαταστάσεων πόρους, πέραν της μεγάλης δωρεάς του κ. Τσιμά που αφορά τον εξοπλισμό του Κέντρου (Στέκι-Βιβλιοθήκη) που θα δημιουργηθεί.
Το πλήρες κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Μνήμη σημαίνει υπεράσπιση της Δημοκρατίας ως καθολικής και αδιαπραγμάτευτης αξίας

Η περίοδος της επτάχρονης Δικτατορίας αποτέλεσε τομή στη νεοελληνική ιστορία. Από τη μια, γράφτηκε ο “επίλογος ενός συστήματος εξουσίας που συμπαρασύρθηκε και κατέρρευσε μαζί της”, όπως έχει εύστοχα επισημάνει ο Γιάννης Βούλγαρης. Από την άλλη, υπήρξε η μήτρα στην οποία “διαμορφώθηκαν τα κύρια κοινωνικά ρεύματα που καθόρισαν τις μεταπολιτευτικές στρεβλώσεις”, όπως έγραψε ο Τέλης Σαμαντάς.
Πέρα όμως από την ψυχρή πολιτική και κοινωνική ανάλυση, υπάρχει και η απαράμιλλη ομορφιά του “ονείρου”, που ειδικά στις μέρες μας επιβάλλεται να κρατιέται ζωντανό. Η ανάμνηση της αγωνιστικότητας, της ενότητας, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης. Η τιμή σε όσους θυσιάστηκαν, βασανίστηκαν, αντιστάθηκαν.
Μνήμη σημαίνει πρωτίστως υπεράσπιση της Δημοκρατίας ως καθολικής και αδιαπραγμάτευτης αξίας.


Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις και το αβέβαιο μέλλον του άξονα Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας

Γράφει ο Δρ Αντώνης Σκοτινιώτης, Αναλυτής ΚΕΔΙΣΑ*
Τους τελευταίους μήνες πολύς λόγος έχει για την πιθανότητα μιας ρωσοαμερικανικής προσέγγισης με δεδομένες τις διακηρύξεις του νέου Αμερικανού Προέδρου και τη διαφορετική φιλοσοφία στην οποία δείχνει να επιθυμεί να βασίσει την Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική. Φιλοσοφία, η οποία (σε ρητορικό τουλάχιστον επίπεδο) προβλέπει σύγκλιση με την Μόσχα σε ζητήματα όπως η καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας, η ανάσχεση της Κίνας και η πίεση έναντι της Γερμανίας.
Με βάση το νέο αυτό πλαίσιο και παρά την αδιευκρίνιστη ακόμη ρωσική στάση έναντι πιθανών ανοιγμάτων από την αμερικανική πλευρά, δε θα πρέπει να αποκλειστεί μεταβολή των δεδομένων σε επιμέρους ζητήματα που άπτονται των σχέσεων Ουάσινγκτον-Μόσχας. Σε αυτήν την κατηγορία θα πρέπει ενδεχομένως να  συμπεριλάβουμε την περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Όπως παρατηρούμε, η εκλογή Τραμπ έχει σηματοδοτήσει μια σαφή στροφή των ΗΠΑ υπέρ των θέσεων του Ισραήλ. Φαίνεται έτσι ότι το Τελ Αβίβ θα αποτελέσει τον κύριο αμερικανικό σύμμαχο στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Γεγονός που αυτομάτως θέτει επί τάπητος το θέμα της στάσης των ΗΠΑ έναντι του Ιράν, με δεδομένες και τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Ομπάμα προς την κατεύθυνση της σταδιακής εξομάλυνσης των σχέσεων Ουάσινγκτον-Τεχεράνης. Πρωτοβουλίες, οι οποίες είχαν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από την ισραηλινή κυβέρνηση.
Όπως διαπιστώνουμε, η νέα αμερικανική ηγεσία έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι θα διαφοροποιήσει την έως τώρα στρατηγική των ΗΠΑ έναντι του Ιράν, τηρώντας σκληρότερη στάση. Παρατηρούμε συγκεκριμένα ότι ο Πρόεδρος Τράμπ: πρώτον, συμπεριέλαβε το Ιράν στη λίστα των μουσουλμανικών κρατών, στους πολίτες των οποίων επέβαλε απαγόρευση εισόδου. Δεύτερον, έχει πολλάκις χαρακτηρίσει λάθος τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν που υπεγράφη επί Ομπάμα, θέτοντας ζήτημα επαναφοράς των κυρώσεων που είχαν αρθεί ως αποτέλεσμα αυτής. Τρίτον, έχει αναφερθεί στην προοπτική δημιουργίας μιας συμμαχίας αραβικών κρατών με στόχο την αντιμετώπιση της ισλαμικής τρομοκρατίας αλλά και τον περιορισμό της ιρανικής επιρροής.
Η πολιτική αυτή φέρνει σε δύσκολη θέση την Μόσχα, με δεδομένη τόσο την επιθυμία της για ένα νέο πλαίσιο σχέσεων με τις ΗΠΑ όσο και την ύπαρξη στενών πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών σχέσεων με την Τεχεράνη. Σχέσεις, οι οποίες έχουν μάλιστα ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της σύγκλισης των δύο πλευρών στο Συριακό αλλά και γενικότερα στα ανοιχτά ζητήματα της Μέσης Ανατολής.
Τους τελευταίους μήνες, μάλιστα, προς τον άξονα Μόσχας-Τεχεράνης έχει συγκλίνει και η πλευρά της Άγκυρας, λόγω της γενικότερης απόκλισης Τουρκίας-Δύσης, τους φόβους για κουρδική αυτονόμηση σε περιοχές της Βόρειας Συρίας καθώς και τη διαφαινόμενη γενικότερη ενίσχυση του κουρδικού στοιχείου (με αμερικανική στήριξη), η οποία δεν είναι επιθυμητή ούτε από την τουρκική ούτε από την ιρανική πλευρά λόγω της παρουσίας ισχυρών κουρδικών μειοψηφιών στο εσωτερικό τους.
Όπως επισημαίνει ο Robert Kaplan, πιθανή προσέγγιση Άγκυρας-Τεχεράνης θα καθιστούσε το Ιράν κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή, με δεδομένη την παραδοσιακή χρησιμότητα της Τουρκίας για τη Δύση και το Ισραήλ ως εξισορροπητικού (έναντι του Ιράν) παράγοντα.[1] Η σύμπλευση έτσι των δύο κατά την τελευταία περίοδο και η σύγκλιση τους με τη στρατηγική της Μόσχας, δημιουργεί δεδομένα που αντίκεινται στις επιλογές των ΗΠΑ όπως περιγράφηκαν παραπάνω. Φαντάζουν κατ’ επέκταση πιθανές αμερικανικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της απομάκρυνσης της Άγκυρας από τον προαναφερθέντα άξονα. Εξέλιξη που θα «έσπαγε» τη συμμαχία φέρνοντας σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τη ρωσική πλευρά καθότι η γεωπολιτική σημασία του άξονα Μόσχας-Τεχεράνης θα μειωνόταν αν από αυτόν απομακρυνόταν η Άγκυρα.
Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρουμε ότι η αμερικανική ηγεσία: πρώτον, έχει διαφοροποιήσει τη στάση της (σε ρητορικό τουλάχιστον επίπεδο) αναφορικά με το ενδεχόμενο έκδοσης στην Τουρκία του Φετουλάχ Γκιουλέν. Δεύτερον, έχει θέσει ζήτημα δημιουργίας «ασφαλών ζωνών» στην Συρία (σταθερό αίτημα της Άγκυρας). Τρίτον, απομακρύνθηκε από το σχέδιο εξοπλισμού των Κούρδων για την ανακατάληψη της Ράκα και της Αλ-Μπαμπ, δείχνοντας διάθεση να συμπεριλάβει τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις στις επιχειρήσεις.[2]
Παράλληλα, στο περιθώριο της πρόσφατης Συνόδου για την Ασφάλεια στο Μόναχο, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον συναντήθηκε με τους ομολόγους του από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Σαουδική Αραβία καθώς και την Τουρκία – χώρες οι οποίες υποστηρίζουν τη συριακή αντιπολίτευση.[3]
Βασικό ζητούμενο για την Ουάσινγκτον δείχνει να αποτελεί η διάσπαση του άξονα Τουρκία-Ιράν-Ρωσία, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μεταστροφής της έως τώρα στάσης της Ρωσίας έναντι του Ιράν. Επισημαίνεται εδώ ότι, σύμφωνα με ορισμένες αναλύσεις, μέρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (Civilizational Conservatives), από το οποίο προέρχεται ο Ντόναλντ Τραμπ και η ομάδα που τον στελεχώνει, αντιλαμβάνεται τη χριστιανική Ρωσία ως δυνητική σύμμαχο απέναντι σε εκείνο που θεωρεί ως επιθετικό Ισλάμ. Σε αυτό δε εντάσσει όχι μόνο τρομοκρατικές οργανώσεις τύπου Αλ-Κάιντα ή ISIS αλλά και κράτη όπως το Ιράν και παλαιότερα το Ιράκ.[4]
Αρκετοί αναλυτές[5] θεωρούν, πάντως, ότι η Μόσχα δύσκολα θα εγκατέλειπε τη στενή της συνεργασία με την Τεχεράνη, καθώς: πρώτον, εντοπίζεται σύγκλιση συμφερόντων μεταξύ των δύο στο Συριακό και στη Μέση Ανατολή γενικότερα. Δεύτερον, η Ρωσία βρίσκεται σε περίοδο οικονομικής κρίσης λόγω της πτώσης των τιμών του πετρελαίου και των κυρώσεων της Δύσης λόγω Ουκρανικού. Η πραγματικότητα αυτή την απομακρύνει από το ενδεχόμενο εγκατάλειψης της στενής οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας με το Ιράν, ιδιαίτερα δε στον προσοδοφόρο τομέα της άμυνας. Τρίτον, βρίσκει ευρύτερο πεδίο συνεννόησης με την ιρανική πλευρά ως προς την κοινή επιδίωξη μείωσης της αμερικανικής επιρροής στη Μέση Ανατολή και γενικότερα της δημιουργίας ενός νέου διεθνούς συστήματος, στο οποίο δε θα κυριαρχεί η Δύση. Δε θα πρέπει, ωστόσο, να αποκλειστεί –μερική έστω- αλλαγή της ρωσικής στάσης στην περίπτωση που οι ΗΠΑ, υιοθετώντας την –επιθυμητή από τη Μόσχα[6]– λογική της «πακετοποίησης» των μεταξύ τους ανοιχτών ζητημάτων, αποφασίσουν να προσφέρουν ως αντάλλαγμα μια συμφωνία για το Ουκρανικό που θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη της τις ρωσικές θέσεις και η οποία θα οδηγήσει σε άρση των κυρώσεων έναντι της Μόσχας ώστε να μειωθούν τα κίνητρα οικονομικής συνεργασίας της με την Τεχεράνη. Επίσης, μια συμφωνία για το Συριακό που θα συμβιβάζει –κατά το δυνατό- τις δικές της θέσεις με τις αντίστοιχες της Μόσχας. Σε κάθε περίπτωση, όπως προαναφέραμε, σημαντικό ρόλο ενδεχομένως διαδραματίσει η πιθανή απομάκρυνση της Τουρκίας από τον άξονα με Ρωσία και Ιράν.
Σε κάθε περίπτωση, η προοπτική επίτευξης μιας ευρύτερης ρωσοαμερικανικής διευθέτησης, η πιθανότητα η αμερικανική πλευρά να ζητήσει ως αντάλλαγμα τη διακοπή της στενής συνεργασίας Μόσχας-Τεχεράνης και η διαφαινόμενη σύγκλιση Ουάσινγκτον-Άγκυρας, αυξάνει την πιθανότητα διάσπασης του άξονα Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας και θέτει –σε δεύτερο επίπεδο- υπό αμφισβήτηση την ομαλή εξέλιξη των ρωσοϊρανικών σχέσεων.
*Άρθρο στην ιστοσελίδα του ΚΕΔΙΣΑ

Πηγές
Βιβλιογραφικές
Kaplan Robert D. (2012), The Revenge of Geography- What the Map Tells Us About Coming Conflicts and the Battle Against Fate, New York, The Random House Publishing Group.

Ηλεκτρονικές

[1] Βλ. Kaplan Robert D. (2012), The Revenge of Geography- What the Map Tells Us About Coming Conflicts and the Battle Against Fate, New York, The Random House Publishing Group (σ. 301).






Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Επιλογή Ευθύνης: «Ο υγιής ιστός της πόλης να αντιδράσει στο «μαύρο σύννεφο της δημοτικής αρχής»


Στηρίζουμε τη δράση «Άφωνοι μπροστά στο πρόβλημα»

Δεν έχει όρια η καθεστωτική και ολοκληρωτική συμπεριφορά της δημοτικής αρχής. Με την αποπομπή του προέδρου του Σωματείου «Ιππόκαμπου», Π. Μπέλλου, από τη χθεσινή (Παρασκευή) εκδήλωση, στο Δημαρχείο Βόλου, για την παράδοση του βραβείου ECOMOBILITY, άλλο ένα γεγονός καταρράκωσης της δημοκρατίας και του σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια ήρθε να προστεθεί στον θλιβερό απολογισμό της μέχρι τώρα θητείας της.
Ποιος είναι ο κ. Μπέλλος; Ο υπεύθυνος από πλευράς ECOCITY στην πόλη μας για τη διοργάνωση της εκστρατείας ECOMOBILITY, για την ελεύθερη κινητικότητα στην πόλη όλων των πολιτών και των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα. Και μέλος του Δ.Σ. της ΚΕΚΠΑ με πρόταση της δημοτικής αρχής, πρόεδρος του Σωματείου «Ιππόκαμπος», που έχει υπογράψει πρωτόκολλο συνεργασίας με την ΚΕΚΠΑ, για τη δικτύωση των φορέων της Μαγνησίας που ασχολούνται με την κάλυψη των αναγκών των ΑμεΑ. Και ποιο ήταν το «αμάρτημα» του κ. Μπέλλου; Ότι θα συμμετέχει το Σωματείο του, στο πλαίσιο των εκστρατειών του  ECOCITY, την Κυριακή, στη σιωπηρή δεκάλεπτη δράση – διαμαρτυρία, «Άφωνοι μπροστά στο πρόβλημα», που θα γίνει στη νέα παιδική χαρά, στον Άγιο Κωνσταντίνο. Η επιλογή του χώρου, σύμφωνα με τις δηλώσεις της διευθύντριας του ειδικού σχολείου ΕΕΕΕΚ, κας Φ. Γρηγορίου, έγινε από τα παιδιά του ΕΕΕΕΚ, γιατί το ειδικό σχολείο είχε υποβάλει δύο φορές πρόταση στον Δήμο για την ύπαρξη ενός τουλάχιστον παιχνιδιού για ΑμεΑ στις πιστοποιημένες παιδικές χαρές και δεν υιοθετήθηκαν από τον Δήμο.

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Επιλογή Ευθύνης: «Παταγώδης η αποτυχία της δημοτικής αρχής και στο θέμα των αδέσποτων»


Για «παταγώδη αποτυχία» της δημοτικής αρχής και στο θέμα των αδέσποτων, παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις της ότι θα έλυνε το πρόβλημα μέσα σε δύο μήνες, και για «επιστροφή στην έμμονη ιδέα της για «μάντρωμα» των ζώων», κάνουν λόγο οι σύμβουλοι της παράταξης «ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΥΘΥΝΗΣ-ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ», Ν.Οικονόμου, Φ.Λαμπρινίδης και Ν.Στόικος, σε επερώτησή τους προς τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, ζητώντας ταυτόχρονα αναλυτικά στοιχεία για το ποσό των 120.000 ευρώ που, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο κ. Θεοδώρου, δαπανά ο Δήμος ετησίως για τη φροντίδα των αδέσποτων, για τον αριθμό των αδέσποτων που φιλοξενούνται στο δημοτικό καταφύγιο, για τα μέτρα που έχει λάβει η δημοτική αρχή για τον έλεγχο των δεσποζόμενων ζώων και για τον τελευταίο έλεγχο της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας στο δημοτικό καταφύγιο Γλαφυρών.
Συγκεκριμένα, η επερώτηση έχει ως εξής:
«Η δημοτική αρχή υποσχόταν προεκλογικά, σε όλους τους τόνους, ότι κατείχε τη μαγική λύση και μέχρι τον Νοέμβριο του 2014, δηλαδή σε δύο μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της, θα έλυνε το πρόβλημα των αδέσποτων. Μάλιστα ο σε αργία δήμαρχος είχε ζητήσει εγγράφως από τον πρώην αντιδήμαρχο, κ. Απ.Παντσά, να μην προχωρήσει τον διαγωνισμό που είχε ήδη δρομολογήσει, ώστε το θέμα να το χειριστεί η νέα δημοτική αρχή.

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Επιλογή Ευθύνης: «Συμμετέχουμε όλοι στην κινητοποίηση ενάντια στην καύση RDF από την ΑΓΕΤ»

Να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα η νομοθεσία
«Το τελευταίο διάστημα, απασχολεί έντονα την τοπική κοινωνία η προοπτική της καύσης μεγάλων ποσοτήτων RDF από το τοπικό εργοστάσιο της ΑΓΕΤ. Οι επιστήμονες που διατύπωσαν μέχρι τώρα τις απόψεις τους για το θέμα, συμφωνούν σε ένα σημείο, ότι δηλαδή η καύση του στην παραγωγική διαδικασία απαιτεί κατάλληλες εγκαταστάσεις, υπερσύγχρονο εξοπλισμό,  αυστηρές προϋποθέσεις ώστε να μη γίνεται ατελής καύση, αξιόπιστες μετρήσεις και αποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Το ζήτημα στην περίπτωση του τοπικού εργοστασίου της ΑΓΕΤ, με δεδομένη, μάλιστα, την εγκατάστασή του σε επαφή με τον οικιστικό ιστό της πόλης και τα προβλήματα αέριας ρύπανσης, που έτσι κι αλλιώς η πόλη αντιμετωπίζει, είναι ότι δεν παρέχονται οι αναγκαίες εγγυήσεις πως θα εφαρμοστούν και θα τηρηθούν οι όροι ασφαλείας που εφαρμόζονται και τηρούνται σε άλλες χώρες, και ότι δεν θα προκύψει κάποιο πρόβλημα, που θα θέσει σε σοβαρό κίνδυνο το περιβάλλον και  την υγεία των κατοίκων. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρώτα έδωσαν την άδεια για καύση RDF, και εκ των υστέρων κάνουν ελέγχους, προκειμένου να διαπιστώσουν αν υπάρχουν ή όχι οι κατάλληλες εγκαταστάσεις. Και από όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα γνωστά, το εργοστάσιο δεν έχει τις κατάλληλες εγκαταστάσεις για την ασφαλή, σε κάθε περίπτωση, καύση τέτοιων μεγάλων ποσοτήτων RDF.