Επιλογή Ευθύνης: «Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των προσφυγόπουλων στη μόρφωση»

Με αφορμή την άρνηση του συλλόγου γονέων δημοτικού σχολείου Σέσκλου να αποδεχτούν στο σχολείο τη λειτουργία προγράμματος φοίτησης για τα προσφυγόπουλα του Μόζα, η παράταξη «Επιλογή Ευθύνης – Πάμε Μπροστά» εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Στον απόηχο της επίσκεψης και της εμπνευσμένης ομιλίας του Μπαράκ Ομπάμα για τη δημοκρατία, την ανοιχτή κοινωνία, τη φιλοξενία, το ελληνικό φιλότιμο, την έννοια του πολίτη, το σεβασμό στη διαφορετικότητα και τη γενναιοδωρία των Ελλήνων πολιτών προς τους πρόσφυγες, και ενώ τιμούμε σήμερα την επέτειο του Πολυτεχνείου, το πιο ουσιαστικό μάθημα πολιτικής και ηθικής στη νεότερη ιστορία μας για την ειρήνη, τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια, τη μόρφωση, ένα γεγονός στην τοπική μας κοινωνία ήρθε να αμαυρώσει την εικόνα της δημοκρατικής και εθνικής ανάτασης. Η άρνηση των γονέων στο Σέσκλο, παρά τη θετική εισήγηση του Διευθυντή, να αποδεχτούν τη λειτουργία στο δημοτικό σχολείο της περιοχής προγράμματος φοίτησης για τα προσφυγόπουλα του Μόζα. Και μάλιστα προγράμματος, που θα υλοποιηθεί στην απογευματινή ζώνη, με άλλους εκπαιδευτικούς και με τη δέσμευση του υπουργείου ότι θα προηγηθούν βεβαιώσεις εμβολιασμού των προσφυγόπουλων.

Κράτος, Έθνος, Εκκλησία: Δέκα σκέψεις για μια ιστορική εκκρεμότητα

                                  του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη*

1. Ο θεσμικός χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας προφανώς και δεν είναι  το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας και η ελληνική κοινωνία. Ωστόσο, δεν είναι ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα και σίγουρα αποτελεί μία από τις ιστορικές εκκρεμότητες στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα, αφού αφορά την εναρμόνιση του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου με τη σύγχρονη κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα. Το θέμα μέχρι τώρα έρχεται στο προσκήνιο ευκαιριακά και αποσπασματικά, όπως συνέβη και πρόσφατα. Αυτό όμως που χρειάζεται, ιδιαίτερα ενόψει και της συνταγματικής αναθεώρησης,  είναι ένας ειλικρινής, απροκατάληπτος και νηφάλιος πολιτικός και επιστημονικός διάλογος, με γνώση των ιστορικών, οικονομικών, συνταγματικών και εκκλησιολογικών δεδομένων. Το θέμα δεν προσφέρεται για απλουστεύσεις, υπερβολές, μισαλλόδοξες συμπεριφορές και διχαστικά λάβαρα.

2. Η σχέση Κράτους και Εκκλησίας ενώ έχει ιστορία μόλις 190 περίπου χρόνων, παρουσιάζεται σαν αιώνια και ακατάλυτη.  Η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας δεν προϋπήρξε του νέου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, αλλά αποτελεί δικό του διοικητικό δημιούργημα. Το νέο εθνικό κράτος είναι αυτό που της έδωσε νομική υπόσταση, με τη μορφή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, και την οργάνωσε διοικητικά. Με τον τρόπο αυτό το Κράτος πέτυχε να διατηρεί σημαντικό έλεγχο επί της Εκκλησίας και να εκμεταλλεύεται το ορθόδοξο χριστιανικό φρόνημα της μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού για την κοινωνική νομιμοποίηση της πολιτικής του εξουσίας. Ως αντάλλαγμα παραχώρησε στην Εκκλησία την αναγνώριση  της προνομιακής της θέσης στην ελληνική κοινωνία και το θεσμικό σύστημα. Η Εκκλησία οργανώθηκε από την αρχή ως δημόσια αρχή, ως προέκταση ουσιαστικά της κρατικής εξουσίας, και μάλιστα  εν πολλοίς αυτονομημένη από το θεσμικό σύστημα του δημοκρατικού κράτους δικαίου, που εκφράζει κατά το Σύνταγμα τον κυρίαρχο λαό.