Αυτό που
κρίνεται στο ΣτΕ δεν είναι αν πρέπει να έχουμε αδειοδοτημένα ή μη αδειοδοτημένα
κανάλια, αλλά αν ο νόμος με βάση τον οποίο δόθηκαν οι άδειες είναι
συνταγματικός ή μη και αν συντρέχουν ή όχι λόγοι ανωτέρας βίας για την
παράκαμψη του ΕΣΡ. Συνεπώς, εάν ο νόμος κριθεί αντισυνταγματικός και ότι δεν
συντρέχουν λόγοι ανωτέρας βίας, δεν «γυρίζουμε σε καθεστώς με μη αδειοδοτημένα
κανάλια», όπως δήλωσε στην ΕΡΤ ο Ν.Παπάς, αλλά στην αφετηρία. Δηλαδή στη
συγκρότηση του ΕΣΡ και την προκήρυξη από το ΕΣΡ νέου διαγωνισμού για την
αδειοδότηση των καναλιών, ώστε να μπει πραγματικά τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο.
Και εκεί θα κριθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Τώρα ποιος και πώς θα λύσει,
στην περίπτωση αυτή, το νομικό κομφούζιο που θα δημιουργηθεί με τις έννομες
συνέπειες που έχει προκαλέσει ο διεξαχθείς διαγωνισμός, όπως για παράδειγμα με
το ότι δύο νέοι τηλεοπτικοί σταθμοί προετοιμάζουν τη λειτουργία τους έχοντας
ήδη καταβάλει την πρώτη δόση του τιμήματος, ούτε που να το σκέπτομαι. Σε κάθε
περίπτωση, καλό είναι να μη μας διαφεύγει πως από το να κριθεί παρα-δεκτή η
άσκηση της αίτησης ακύρωσης μέχρι να γίνει δεκτή η αίτηση ακύρωσης, μεσολαβεί
ένας «παρά-δρόμος», που κανείς δεν τον έχει περπατήσει ώστε να ξέρει τι μπορεί
να κρύβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου