Προηγήθηκε εβδομάδα ανοικτών γενικών δοκιμών του έργου, που παρακολούθησαν σχολεία από τα Φάρσαλα και τμήματα του κέντρου παιδιού του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Δήμου Βόλου. Εντός του Μαρτίου θα ξεκινήσουν και βραδινές παραστάσεις για το θεατρόφιλο κοινό της πόλης.
Πρόκειται για ένα έργο «δοκιμασμένο», πλούσιο σε αλληγορίες και ταυτόχρονα επίκαιρο για την σημερινή κοινωνικό – πολιτική συγκυρία, το οποίο δίνει την ευκαιρία στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου να παρουσιάσει μία παραγωγή, η οποία απευθύνεται από κοινού και με την ίδια ένταση σε ανήλικους και ενήλικους θεατές. Μία μεγάλη παραγωγή, με 14 ηθοποιούς, με 6 διαφορετικά σκηνικά, 38 κοστούμια, εντυπωσιακά εφέ, πλούσια μουσική, που βασίζεται σε μία αριστοτεχνική θεατρική διασκευή όπως αυτή των Ι. Σιδέρη – Ν. Δροσάκη, εντυπωσίασε τους πρώτους θεατές και αποτελεί ψυχαγωγική πρόταση για την περίοδο Μαρτίου – Μαίου 2013.
Τα μουσικά μέρη της παράστασης στηρίζονται σε γνωστές rock μελωδίες, διασκευασμένες ειδικά για την συγκεκριμένη παράσταση, διαχρονικές επιτυχίες συγκροτημάτων όπως των Iron Maiden, Queen, The Clash και τραγουδιστών όπως οι Jon Bon Jovi, Bruce Sringsteen, Pat Benatar, Freddie Mercury ενθουσιάζουν τους μικρούς κυρίως θεατές με την μοναδική ερμηνεία του Αλέξανδρου Μπαλαμώτη, ενώ οι ενήλικοι θεατές σχολιάζουν κυρίως τους διαλόγους του έργου, σκηνές όπως εκείνη της «τελετής υποδοχής του δανείου» κερδίζουν έντονο χειροκρότημα, ενώ προηγούνται «καυστικά» σχόλια των θεατών.
Το έργο
Το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα γράφτηκε το 1910. Σε αυτοβιογραφικό της αφήγημα, η ίδια η συγγραφέας αναφέρει για το «παραμύθι»: «Και θυμωμένη για την αδράνεια του παλατιού, σε ώρα τέτοιας κρίσεως, έγραψα, στο θυμό μου απάνω, σε δέκα μέρες μέσα, το δεύτερο βιβλίο μου, ζωγραφίζοντας, στο πρόσωπο του αγοριού αρχηγού τον Νεοέλληνα που θα έσωζε τον τόπο του».
Το «Παραμύθι χωρίς Όνομα» εκτυλίσσεται στον κόσμο του Βασιλείου της Μοιρολατρίας, της χώρας που κυβερνά ο βασιλιάς Αστόχαστος, με τρόπο που δίκαια παραπέμπει στο όνομά του. Η χώρα καταρρέει, τα ταμεία του κράτους είναι άδεια, οι πολίτες είναι όλοι άνεργοι και σιγά σιγά εγκαταλείπουν το βασίλειο. Το αίτημα του βασιλιά Αστόχαστου σε συγγενικό βασίλειο για σύναψη δανείου…..μένει αναπάντητο και εξωτερικοί εχθροί ετοιμάζονται να επιτεθούν στη Μοιρολατρία.
Κοινά σημεία με το σήμερα; Πολλά!!
Το στοιχείο που υπάρχει στο «παραμύθι» και λείπει από τη σημερινή πραγματικότητα, είναι το Βασιλόπουλο, ο ιδανικός χαρακτήρας που αντιλαμβάνεται την παθογένεια της φυλής, την αντιμετωπίζει, τραβάει μπροστά, μαζί του παρασέρνει όλες τις θετικές δυνάμεις και βγάζει τη χώρα από το τέλμα. Με εμπιστοσύνη προς τους ανθρώπους της χώρας, συνεργάζονται και φέρνουν πάλι την ελπίδα στο βασίλειο των Μοιρολατρών.
Ο Κωστής Παλαμάς, σε κριτική του για το έργο, το χαρακτήρισε ως «Ένα παραμύθι για παιδιά και μαζί ένα διήγημα για τους μεγάλους».
Η πιο γνωστή διασκευή του έργου για τη θεατρική σκηνή είναι αυτή του Ιάκωβου Καμπανέλλη, για την οποία μουσική έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις και έχει παρουσιαστεί από τα κρατικά θέατρα, από πολλά ΔΗΠΕΘΕ και από σπουδαίους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου. Το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας ανέβασαν την πολυπρόσωπη παραγωγή την άνοιξη του 2001 και το έργο παρουσιάστηκε σε Βόλο και Πάτρα.
Το «Παραμύθι Χωρίς Όνομα» στη σκηνή της Παλαιάς Ηλεκτρικής
Στο Βασίλειο του Αστόχαστου η πείνα θερίζει. Ακόμη και τα κελάρια της βασιλικής οικογένειας έχουν αδειάσει. Ο αρχικαγκελάριος Πανουργάκος αυθαιρετεί, κλέβει από το λαό τρόφιμα και τα μεταφέρει στο παλάτι, ενώ ο βασιλιάς ανυποψίαστος, τον εμπιστεύεται απόλυτα. Το βασιλόπουλο απογοητευμένο από την παρακμή της οικογένειάς του και του τόπου κατευθύνεται στο δάσος. Εκεί συναντά τη Γνώση, η οποία «ξυπνά» το νεαρό πρίγκιπα και του δίνει την ώθηση για να αντιδράσει. Ο πρίγκιπας ταξιδεύει στο βασίλειο και γνωρίζει το λαό του. Διαπιστώνει τα προβλήματά του, τις επιθυμίες του, την αδικία που κυβερνά τον τόπο. Παράλληλα γνωρίζει και την αγάπη στο πρόσωπο της Μαρίας, της κόρης του Σιδερά που ο ίδιος ο πρίγκιπας σώζει από βέβαιη καταδίκη στο δικαστήριο του Λαγόκαρδου. Με τη Μαρία ξεκινά μια νέα ζωή, προσπαθούν μαζί να αφυπνίσουν το λαό για να αντιδράσει. Παράλληλα, ο βασιλιάς ζητά δάνειο από το γειτονικό βασίλειο του Εξαδέλφου, ο οποίος απαντά προκλητικά, στέλνοντας στο βασιλιά αντί δανείου, ………μία γαϊδουροκεφαλή, ένα ειρωνικό γράμμα και τελικά, οδηγεί και το στρατό του για να κατακτήσει το βασίλειο της Μοιρολατρείας. Ο λαός υπνωτισμένος από τα προβλήματα και την απογοήτευση, πνίγει τον πόνο του στο ποτό, μέσα σε καπηλειά και ταβέρνες, βρίζοντας το βασιλιά και την κακή του μοίρα. Οι απατεώνες βρίσκουν την ευκαιρία να δράσουν, τα υπάρχοντα του κόσμου καταλήγουν στα χέρια των επιτήδειων και ένα κλίμα αναρχίας κυριαρχεί. Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο, ο πρίγκιπας και η Μαρία προσπαθούν να πείσουν τους Μοιρολάτες να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Να οργανώσουν στρατό για να αντεπιτεθούν στο βασιλιά Εξάδελφο και να μην υποδουλωθεί η Μοιρολατρεία. Θα τα καταφέρουν;
Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Σπύρου Μαβίδη, Σκηνικά – Κοστούμια Ιωάννα Τουλούπη, Φωτισμούς Κώστα Τατάκου. Βοηθός Σκηνοθέτη και υπεύθυνος για τα video o Χαράλαμπος Παυλίδης, ενώ τα τραγούδια του έργου διασκευάστηκαν και ενορχηστρώθηκαν στο Studio A440 του Γιώργου Ζαγόρη.
Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Ματίνα Καλογεροπούλου, Σταύρος Καραγιάννης, Ειρήνη Κουτρουμάνου, Αντώνης Κουτσελίνης, Σπύρος Μαβίδης, Μαρία Μαργαρίτη – Χαϊντούτη, Νατάσα Μήττα, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Δημήτρης Νάνος, Σταμάτης Παγασαίος, Χαράλαμπος Παυλίδης, Περικλής Τσαμαντάνης, Μαρία Φραγκουδάκη. Συμμετέχει ο χορωδός Γαβρήλος Μουσκής.
Η διασκευή που επέλεξε το Δη.Πε.Θε. Βόλου, αφορά μικρούς και μεγάλους και παραστάσεις πραγματοποιούνται οργανωμένες για σχολεία και παράλληλα θα ξεκινήσουν βραδινές παραστάσεις για το σύνολο του κοινού. Ήδη έχουν δηλώσει συμμετοχή 7.000 παιδιά από σχολεία του Νομού Μαγνησίας και έχουν «κλείσει» οι παραστάσεις για το μήνα Μάρτιο. Μένουν μόνο λίγες ημερομηνίες του Απριλίου ώστε να εξασφαλίσουν συμμετοχή και κάποια ακόμη σχολεία έως τις διακοπές της Μεγάλης Εβδομάδος.
Στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διανύουμε η τιμή του εισιτηρίου σύμφωνα με την κοινωνική πολιτική του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου έχει οριστεί στα 3 € ανά μαθητή (επί δεκαετίας η τιμή εισιτηρίου για τις παραστάσεις της Παιδικής Σκηνής ήταν στα 5€, από το 2010 όμως, με την κορύφωση της οξείας οικονομικής κρίσης, η τιμή του εισιτηρίου ορίστηκε στα 3€). Η επιχορήγηση των Υπουργείου Πολιτισμού και του Δήμου Βόλου, επιτρέπουν στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου να συνεχίζει την θεατρική του πορεία κανονικά χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητά του και τον επαγγελματισμό του.
Για σχολεία που ενδιαφέρονται να δηλώσουν συμμετοχή, πληροφορίες δίδονται από τη Διεύθυνση Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ, τηλ. : 24210-82870, (κιν. : 6970024201 κ. Αγραφιώτου ) και ηλεκτρονικά στη διεύθυνση : pagrafiotou@gmail.com.
Η παράσταση της Παρασκευής 1ης Μαρτίου 2013
Το 16ο και το 30ο ήταν τα πρώτα δημοτικά σχολεία του Βόλου που εκδήλωσαν ενδιαφέρον και παρακολούθησαν οργανωμένα την παράσταση. Οι διευθυντές των δύο σχολείων, οι κ.κ. Κωνσταντινίδης Φίλιππος και Δήμου Πασχάλης αντίστοιχα, ανταποκρίθηκαν άμεσα στο κάλεσμα του Δη.Πε.Θε. Βόλου και έδωσαν την ευκαιρία στους μαθητές τους να είναι εκείνοι που θα κρίνουν πρώτοι την προσπάθεια. Με συνοδούς εξαιρετικούς δασκάλους, τα παιδιά συμμετείχαν ως θεατρόφιλοι θεατές με υποδειγματική συμπεριφορά και ανταποκρίθηκαν θερμά στο φινάλε της παράστασης.
Οι εντυπώσεις από τα πρώτα σχολεία
Οι εκπαιδευτικοί κ.κ. Κωνσταντινίδης και Δήμου, μετά το τέλος της παράστασης, συζήτησαν για το έργο με τα παιδιά των δυο σχολείων και αποτύπωσαν τις εντυπώσεις τους στο παρακάτω σημείωμα:
«Η Πηνελόπη Δέλτα, η οποία έγραψε το έργο το 1911, σ’ ένα γράμμα της προς τον Αλέξανδρο Δελμούζο, εξηγούσε την πρόθεσή της να γράψει το παραμύθι και το συμβολισμό του «Ο Βασιλιάς Αστόχαστος είναι το σιχαμένο καθεστώς, το Βασιλόπουλο ο νέος ελληνισμός, όπως θα τον ήθελα, εκείνος που θα ζητήσει μέσα του να βρει τη δύναμη να αναγεννηθεί, όχι έξω, ρίχνοντας το φταίξιμο στον ένα και στον άλλο».
Όμως πόσο άλλαξαν τα πράγματα από τότε; Πόσο έχει βελτιωθεί η κατάστασή μας από την εποχή που η Π. Δέλτα έγραφε την αλληγορία της; Οι οικονομικές, πολιτισμικές και επιστημονικές πρόοδοι που πραγματοποιήθηκαν από το 1911, μπόρεσαν να μετριάσουν την ανέχεια και την ανισότητα, τις εξαρτήσεις και τις υποτέλειες, τις δημαγωγίες και τους εξευτελισμούς;
Το παραμύθι χωρίς όνομα που ξανάγραψε για το θέατρο ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, είναι έργο πικρό. Στο παραμύθι αυτό λαός και εξουσία βιώνουν μια πραγματικότητα που δέχεται ως αμετάκλητο δεδομένο τη μιζέρια. Το γιατί οδηγήθηκαν στην κατάσταση αυτή δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Από τη μία η εξουσία, συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται κάτω από μια άλλη εξουσία στην οποία απευθύνεται κάθε φορά που χρειάζεται να έρθει αντιμέτωπη με τις ευθύνες της. Κουβαλώντας το προνόμιο της μόνιμης αισιοδοξίας ότι στο τέλος κάτι θα γίνει, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει την έκβαση των γεγονότων και την καταστροφή που έρχεται, μια εξουσία που εγκαταλείπει το λαό ανυπεράσπιστο στην ίδια του την πατρίδα, μια πατρίδα που κινδυνεύει να μείνει χωρίς μνήμη, μια χώρα που δόθηκε για αντιπαροχή.
Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου με μια δροσερή , σύγχρονη προσέγγιση φέρνει το κλασικό αυτό έργο στο κοινό της πόλης συνδυάζοντας τη σοβαρότητα των νοημάτων του έργου με χιούμορ στη σωστή αναλογία . Πρόκειται για μια από τις πλέον ολοκληρωμένες παραγωγές του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου. Η σφικτή σκηνοθεσία βοηθάει τους ερμηνευτές να δώσουν το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους και τους δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιούν όλο το χώρο του θεάτρου. Σκηνικά και κοστούμια βοηθούν τον θεατή να ταξιδέψει στη Μοιρολατρεία της ταπείνωσης και της υπανάπτυξης, της ανικανότητας και της ιδιοτέλειας των ηγετών της, της αγραμματοσύνης και την ανέχειας των πολιτών αλλά και της ελπίδας για κάτι καλύτερο, για μια αναγέννηση, από τη στιγμή που ηγεσία και πολίτες αποκτούν σκοπό. Η μουσική επένδυση ενεργοποιεί το θεατή προσφέροντας στο έργο φρεσκάδα και διαδραστικό χαρακτήρα μέσα από σύγχρονα ακούσματα.
Η θεατρική παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ βασισμένη στο έργο της Δέλτα και του Καμπανέλλη έχει όνομα. Μοιάζει με σύγχρονη, ελληνική πολιτική αλληγορία, κι όμως, γράφτηκε πριν εκατό χρόνια. Πρόκειται για ένα έργο που σε κερδίζει από την αρχή και προτείνεται ανεπιφύλακτα για θεατές κάθε ηλικίας. Οι μαθητές μας ενθουσιασμένοι πρότειναν τους εξής τίτλους, Όλα για την πατρίδα, Ο φαγάνας βασιλιάς, Όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε και εκδήλωσαν την επιθυμία να ξαναδούν την παράσταση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου