Περιμένοντας τον έλληνα «Τραμπ»;

του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη*

Η είδηση από τη νέα δημοσκόπηση που διενήργησε το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας για λογαριασμό του Σκάι δεν είναι το double score της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, λίγο ώς πολύ, το έχουμε εμπεδώσει. Η είδηση είναι ότι ενώ:

- περισσότεροι από οκτώ στους δέκα πολίτες κρίνουν αρνητικά την πρώτη διετία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (μάλιστα, ανάμεσα στους πολίτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, μόλις το 26,5% αποτιμά θετικά την κυβέρνηση), και

- σχεδόν εννιά στους δέκα πολίτες εκτιμούν πως τα πράγματα κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση για τη χώρα,

την ίδια στιγμή, στο ερώτημα αν τα πράγματα σήμερα θα ήταν καλύτερα σε περίπτωση που παρέμενε η κυβέρνηση Σαμαρά και η χώρα δεν προχωρούσε σε αλλαγή κυβέρνησης τον Ιανουάριο του 2015, το 51,5% θεωρεί πως δεν θα ήταν καλύτερα. Και στο ερώτημα αν εκφράζουν διαφορετική φιλοσοφία διακυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, το 52% θεωρεί πως δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές.

Συμπέρασμα: η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε στην κατάρρευση της διαίρεσης «Μνημόνιο - αντιμνημόνιο». Και η αδυναμία της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να διατυπώσει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο για την αποδέσμευση της χώρας από τα Μνημόνια και τη μετά τα Μνημόνια εποχή  τροφοδοτεί την απογοήτευση και ενισχύει την επικίνδυνη, ισοπεδωτική αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι».

Εδώ βρισκόμαστε. Η φύση όμως και η πολιτική δεν ανέχονται το κενό. Και αφού ο μικρός δικομματισμός ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί, σίγουρα κάποιος άλλος θα βρεθεί να ενσαρκώσει την ελπίδα.

Η ριζοσπαστική και μετα-κομμουνιστική Αριστερά, σε όλες τις μετα-ΣΥΡΙΖΑ εκδοχές της, δεν μπορεί να διεκδικήσει αυτόν τον ρόλο. Την «παράσυρε το ρέμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν θα ορθοποδήσει όσο και αν προσπαθεί να καρπωθεί την αντιμνημονιακή κληρονομιά του «αλλαξοπιστήσαντος» ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μπορούσε να εκφράσει την ελπίδα μια ριζικά αναγεννημένη προοδευτική παράταξη; Ναι, εφόσον επιλέξει να αντιπροσωπεύσει αυθεντικά όχι μια εκσυγχρονιστική ελίτ ή τη νοσταλγία μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί, αλλά την πραγματική κοινωνία και τις ανάγκες της. Με ηγεσία ικανή να εμπνεύσει τις πιο δημιουργικές δυνάμεις και να διατυπώσει ένα σύγχρονο, πειστικό αφήγημα για την επόμενη μέρα. Για την Ελλάδα στον νέο, γεμάτο αβεβαιότητες, κόσμο. Δύσκολο; Εξαιρετικά δύσκολο με όσα συμβαίνουν στον «χώρο».

Διαφορετικά, δεν θα αργήσει να εμφανιστεί ο έλληνας «Τραμπ». Με όχημα όχι φυσικά το νεοναζιστικό μόρφωμα, αλλά ένα σχήμα που θα συμβαδίζει με τον επελαύνοντα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ακροδεξιό εθνολαϊκισμό.

___________________________________________________________________________________________

*Άρθρο στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» (15.2.2017)