· Διαβάζοντας την εισήγηση του Α. Τσίπρα
στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για
πολιτική ομιλία ηγέτη δημοκρατικού κόμματος που δρα σε μια ευρωπαϊκή
κοινοβουλευτική δημοκρατία, ή για πολεμικό σάλπισμα οπλαρχηγού του εθνικοαπελευθερωτικού
αγώνα.
Σταχυολογώ,
ενδεικτικά, μερικά σημεία:
«…όλοι και όλες γνωρίζουμε ότι δρούμε και αγωνιζόμαστε σε ένα πολεμικό πολιτικό τοπίο. Τους τελευταίους μήνες δεν σταματήσαμε στιγμή να δίνουμε μικρές και μεγάλες μάχες. Κερδίσαμε πολλές από αυτές… Ματώσαμε με μοναδικό στόχο και σκοπό να διεκδικήσουμε το δικαίωμα ενός ολόκληρου λαού στην ελπίδα... Δώσαμε μάχες σε αντίξοες συνθήκες. Παλέψαμε, όχι μόνο με το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής, αλλά με θεριά μέσα και έξω από τη χώρα… Δε μετανιώνουμε ούτε γιατί πολεμήσαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ούτε… Και σήμερα είμαστε πάλι εδώ με τις αμυχές του πολεμιστή που δε παραδόθηκε αλλά έδωσε τη μάχη μέχρι τέλους. Αλλά και με την αποφασιστικότητα και τη συσσωρευμένη πείρα για να συνεχίσουμε τον αγώνα… Τραβώντας μπροστά, θα κάνεις και λάθη και συμβιβασμούς και αναδιπλώσεις. Θα δώσεις τη μάχη. Θα έχεις απώλειες, σίγουρα, αλλά ποια μάχη δεν έχει απώλειες. Το ζήτημα είναι να μη παραδώσεις τα όπλα. Και εμείς τα όπλα δε τα παραδίδουμε… Οι πιο μεγάλες μάχες μας είναι μπροστά μας… Σας ζητώ μόνο να μη χάσουμε από τη σκέψη μας ότι η μάχη συνεχίζεται, είναι μπροστά μας ... Βαδίζουμε κάτω από πυκνά πυρά… Με αποκορύφωμα το συστηματικό διεθνή και εσωτερικό βομβαρδισμό των ελληνικών θέσεων στη διαπραγμάτευση. Και βέβαια αποδείχτηκε με τα ασύμμετρα αντίποινα με τα οποία απειλούσαν τους πολίτες και την κυβέρνηση πριν το δημοψήφισμα. Με το βιολογικό πόλεμο του φόβου, που συνεχίζεται και σήμερα… Ας βγάλουμε ένα συμπέρασμα από αυτό τον αδίστακτο πόλεμο, που γίνεται με όλα τα μέσα… Συνεπώς καμιά διαστρέβλωση, καμιά προπαγάνδα της ήττας, καμιά ωραιοποίηση και κανένα καμουφλάζ δεν μπορεί να κρύψει τον πραγματικό χαρακτήρα των δυνάμεων που συγκρούονται σε αυτό τον πόλεμο… Εμείς που θέλουμε να γκρεμίσουμε με μικρές και μεγάλες, πολιτικές και κοινωνικές, εκλογικές και κινηματικές μάχες αυτό το καθεστώς. Τοίχο-τοίχο, ως τα θεμέλια του… Παλέψαμε, μάθαμε, γίναμε πιο έμπειροι, δώσαμε με επιτυχία ή με λιγότερη επιτυχία, αλλά με όλες μας τις δυνάμεις, μάχες σκληρές. Σε ένα πόλεμο δύσκολο, πολύπλοκο… Γι' αυτό επιτρέψτε μου να ζητήσω σε πρώτο πρόσωπο τη στράτευση όλων σας. Όλων μας. Όλοι μας πρέπει να πάρουμε θέση στη μάχη… Όλοι όσοι καταλαβαίνουν ότι ο πόλεμος που μόλις άρχισε … Ο ΣΥΡΙΖΑ, όλοι εμείς, στηρίξαμε το Όχι και παλέψαμε γι' αυτό, όταν όλες οι δυνάμεις της αντιδραστικής παλινόρθωσης βυσσοδομούσαν και τρομοκρατούσαν, χέρι με χέρι με τους πιο σκληρούς από τους δανειστές… Μπροστά μας είναι, επίσης, ζητήματα που άνοιξαν και έμειναν ανοιχτά με σκληρό αγώνα… Τα πλοκάμια των δανειστών, που καλούμαστε να κόψουμε ένα-ένα, δεν είναι τα μόνα που έχουν πιάσει την Ελλάδα από το λαιμό… Θα είναι μια δύσκολη μάχη αυτή. Μια μάχη μέσα και έξω από τη χώρα … Να συνεχίσουμε τον αγώνα που δίνουμε για την προστασία των απόκληρων αυτής της χώρας… Ο βαρύς χειμώνας της παλινόρθωσης και της εκδίκησης του αστικού πολιτικού συστήματος… Αυτό θα γίνει με δημοκρατική τάξη, ευθύνη, συλλογικότητα, και σοβαρότητα, αφού πρώτα όλοι μαζί, με όρους μάχης, περάσουμε νικηφόρα το σημερινό κάβο… Τώρα όμως είναι η στιγμή της μάχης. Της γενικής επιστράτευσης…».
Αυτά! Σε μια
και μόνο ομιλία! Το παρήγορο είναι ότι τουλάχιστον δεν μίλησε για
Μπρεστ-Λιτόφσκ, Mολότωφ-Ρίμπεντροπ,
Λίβανο και Βάρκιζα, όπως κάνουν πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που παρελαύνουν
καθημερινά από τους τηλεοπτικούς δέκτες.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται
για μια θεμιτή υπερβολή, στην οποία αναγκάστηκε να καταφύγει ο Α. Τσίπρας
προκειμένου να τονώσει το ηθικό και να διαλύσει την «αριστερή μελαγχολία» των
μελών και των ψηφοφόρων του κόμματός του, που ζουν με οδυνηρό τρόπο την
παταγώδη διάψευση των αντιμνημονιακών φαντασιώσεων. Θα μπορούσε, ακόμη, να
υποστηριχθεί ότι υπηρετεί την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για τεχνητή, διχαστική πόλωση
ανάμεσα στο «παλιό» και το «νέο» -στην πραγματικότητα ανάμεσα σε
«παλαιομνημονιακούς» και «νεομνημονιακούς»- προκειμένου να συσπειρώσει τις
δυνάμεις του μπροστά στις εκλογές. Δεν πρωτοτυπεί άλλωστε. Για τον πόλεμο του
φωτός ενάντια στο σκότος είχε μιλήσει πριν από πολλά χρόνια ο Α. Παπανδρέου,
όταν οι διαφορές του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. άρχισαν να γίνονται δυσδιάκριτες.
Όμως δεν πρόκειται μόνο για τις συνήθεις,
σύμφωνα με τα ελληνικά πολιτικά ήθη, προεκλογικές υπερβολές, ούτε μόνο για
τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά για μια αντίληψη με ιδεολογικό βάθος.
Μια αντίληψη που αντιλαμβάνεται την πολιτική αντιπαράθεση σαν πεδίο μάχης, όπου
υπάρχουν μόνο νίκες ή ήττες. Τους πολιτικούς αντιπάλους σαν προσκυνημένους
εχθρούς. Τους εταίρους σαν εκβιαστές και τοκογλύφους. Τον συμβιβασμό σαν
συνθηκολόγηση. Τους θεσμούς σαν θέατρο συγκρούσεων. Τη διακυβέρνηση σαν πόλεμο.
Την κυβερνητική αλλαγή σαν καθεστωτική ανατροπή. Μια αντίληψη που μπορεί να
είναι οικεία στη λενινιστική κομμουνιστική παράδοση, είναι ωστόσο ξένη προς την
παράδοση της ευρωπαϊκής κυβερνώσας Αριστεράς.
Η πραγματικότητα όμως είναι «ξεροκέφαλη».
Ευτυχώς. Και όλα δείχνουν πως η κάλπη θα επιβάλει αυτό που θα έπρεπε να
αποτελεί τον κοινό τόπο και την αδιαμφισβήτητη επιλογή όλων των κομμάτων που
υπερψήφισαν το τρίτο μνημόνιο: την εθνική συνεννόηση για να βγει επιτέλους η
Ελλάδα στο ξέφωτο. Με σταθερότητα και μέσα από μεγάλες συναινέσεις. Την εθνική
συνεννόηση για μια Ελλάδα στον πυρήνα της Ευρώπης και της ευρωζώνης. Με μια
παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία και ένα σύγχρονο, ισχυρό κράτος
πρόνοιας. Κόντρα στα διχαστικά κηρύγματα και τις μανιχαϊστικές απόψεις. Κόντρα
στις ανούσιες σκιαμαχίες, που δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα
που ζει ο Έλληνας στην καθημερινότητά του. Κόντρα στην καταστροφική,
παλαιομοδίτικη τακτική των προεκλογικών υποσχέσεων που άρχισε να υιοθετεί ο
Ευάγγελος Μεϊμαράκης.
Η Η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκλογική
ενίσχυση των προοδευτικών-μεταρρυθμιστικών δυνάμεων αποτελεί την καλύτερη
εγγύηση για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, την πολιτική σταθερότητα
και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, την οικονομία και την κοινωνία.
* * protagon.gr στις 2.9.2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου