του Πάνου Σκοτινιώτη*

Τα πράγματα πιστεύω πως είναι πολύ απλά:
1.Καμία συμφωνία δύο ή περισσοτέρων υποψηφίων προέδρων του νέου, ενιαίου
φορέα της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης δεν μπορεί να έχει αυξημένη ισχύ έναντι
των αποφάσεων του ιδρυτικού Συνεδρίου του φορέα. Συνεπώς, αν το
ιδρυτικό Συνέδριο αποφασίσει διαφορετικά, οι όποιες συμφωνίες δεν ισχύουν.
2. Η διατήρηση των κομμάτων για μια μεταβατική περίοδο κρίθηκε αναγκαία
όχι για να υπονομευτεί η ενιαία έκφραση του νέου φορέα, αλλά για να γίνει πιο
ομαλά η μετεξέλιξη. Συνεπώς, ο νέος φορέας δεν μπορεί παρά να εκφράζεται ενιαία
-με το όνομα, τα σύμβολα και τις
πολιτικές του- και στο λαό και στη Βουλή, για να θυμηθούμε και το παλιό σύνθημα.
3. Ενιαία κοινοβουλευτική έκφραση σημαίνει ενιαία κοινοβουλευτική ομάδα. Θα είναι πολιτικά
σχιζοφρενικό οι ίδιοι βουλευτές να εμφανίζονται στην κοινωνία και τα ΜΜΕ με το
όνομα του νέου φορέα και να υπερασπίζονται τις πολιτικές του, και στη Βουλή να
λειτουργούν ως μέλη χωριστών κοινοβουλευτικών ομάδων.
4. Το ζήτημα του προέδρου της ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας θα το
λύσει η ψήφος των πολιτών που θα συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία, στις 12 και στις 19 Νοεμβρίου. Είτε εκλεγεί είτε
δεν εκλεγεί πρόεδρος του νέου φορέα κάποιος από τους τρεις βουλευτές που είναι
υποψήφιοι για την προεδρία του, ο/η πρώτος/η στη μεταξύ τους κατάταξη θα είναι
ο/η πρόεδρος της ενιαίας
κοινοβουλευτικής ομάδας, και ο/η
δεύτερος/η στη μεταξύ τους κατάταξη θα είναι ο/η κοινοβουλευτικός της
εκπρόσωπος.
Στη Δημοκρατία, όπως λέμε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αρκεί να εννοούμε όλοι
το ίδιο πράγμα. Ότι, δηλαδή, πάμε να δημιουργήσουμε ένα νέο, ΕΝΙΑΙΟ φορέα.
___________________________________________________________________________________________
*;Άρθρο
μου στη metarithmisi.gr (31.10.2017)